ام حسين : اطمنى يا حبيبتي دول فى عنيا …. شكرتها حنان وصعدت إلى حجرة آسيل حنان : خلى بالك من نفسك يا بنتى هما يومين اطمن على الاولاد وارجع آسيل : ربنا ما يحرمني منك يا داده وودعتها وغادرت … نزلت آسيل الى الاسفل ام حسين : ايه اللى. نزلك يا بنتى آسيل : زهقت من النوم فوق يا داده عايزة اقعد شويه هنا ام حسين : طب اقعدى على ما اجيبلك كوبايه لبن دافئه آسيل : ماليش نفس ام حسين : دى مش علشانك دى علشان اللى فى
بطنك ابتسمت لها آسيل أحضرت ام حسين كوب من اللبن وجلست بجانبها آسيل : حضرتك تعرفي بابا ام حسين : اعز المعرفه دا يا بنتى خيره علينا كلنا آسيل : طب وماما كشرت جبينها ام حسين وصمتت آسيل : فى ايه يا داده احكيلى وما تخبيش حاجه ام حسين : مفيش داعى يا بنتى خلاص هما فى رحمه الله آسيل : بس انا محتاجه
اعرف تعرفى ايه عن ماما ام حسين : احمد بيه كان راجل طيب وبيحب الناس كلها ..اما ست هانم والدتك سهام كانت عصبيه ديما …وتصرفاتها كانت غريبه …الله اعلم بحالها يا بنتى … آسيل : عندك حق الله اعلم بحالها يصل عاصم إلى الفيلا عاصم : آسيل ايه اللى نزلك يا حبيبتي