مى : يالا يالا
يارا : نعم يا حبيبتى
مى : هو مامى وبابى فين ؟؟
ادمعت عين يارا فقد صعب عليها حال تلك الطفلة البريئة التى فقدت والديها وهى ما زالت صغيرة جدا
يارا : مامى وبابى راحوا عند ربنا يا مى
مى : بس دول كانوا لسة معايا، ليه راحوا
يارا : كدا يا قلبى علشان ربنا عايزهم
مى : يعنى مش هشوفهم تانى
يارا وهى تحتضنها : احنا كلنا معاكى اهو ولا انتى مش بتحبينا
مى : لا بحبكو كلكم
محمد : لو عوزتى اى حاجة يا ميوش قولى وانا هجبهالك تحت رجليكى
مى : اى حاجة اى حاجة !!!
محمد : اى حاجة اى حاجة
مى : طب انا عايزة اتفسح
محمد : ماشى يا ستى بكرا هنتفسح كلنا ، ها عايزة حاجة تانية
مى : اممممم، هفكل واقولكم بكلا لما نروح
محمد : ماشى يا ستى
يارا : ساكتة ليه يا ملك
ملك : مش قادرة اصدق كل اللى بيحصل ده
يارا : ربنا يستر
رامى : معايا شوكلاته يا مى تخديها ولا اكلها انا
مى : كلها انت
رامى : ليه ده انا جيبهالك
مى : امال بتقول تكلها انت ليه
رامى : برخم عليكى يا ستى الله ، بلاش ارخم
مى : ماثى ، هاتها
رامى : خدى يا ستى
ظلوا يتحدثون مع مى كثيرا ويلهون معها اكثر حتى يخففوا مما حدث لها حيث انها فقدت اعز ما تملك وهما والديها وهى مازالت صغيرة ولا تحتمل كل هذا
فى النهاية صعد الجميع لينام وذهبت مى لكي تنام مع ملك ويارا وعاد رامى الى منزله
اصبح يوم جديد بأحداث جديدة ، هل سيظل الغموض يسود الامر ام سيتم وضع حدود لكل ذلك
استيقظت مى الاولى فى المنزل وذهبت الى غرفة محمد وصعدت على سريره وظلت تحرك يديها على وجهه بقوة لكى توقظه ولكن دون جدوى فأمسكت بشعره وشدته فأستيقظ محمد
محمد وهو نائم بنصف عين : ايه يا مى فيه ايه
مى : انت لجعت فى كلامك ولا ايه، مش هنخلج؟
محمد بنوم : يا مى يا حبيبتى الساعة دلوقتى 7 ، هنروح نبيع لبن !!
مى : ايوة يلا قووم
محمد بنوم : حاضر روحى صحى يارا وملك وانا هقوم اهو
مى : صحيوا و اتصلت برامى كمان صحيته
محمد : نهارك اسود ، ده رامى ممكن يجى يقتلنى ويقتلك علشان صحتيه
مى : يلا قوم يا خواف
محمد : انا خواف !!! ، ما علينا روحى البسى عقبال ما اخد دش كدا والبس
مى : ماثى