.
.
.
.
فارس : اثبتى بقى علشان اعرف اخرجك من الفستان ده
نور و هى بتبعد و بتتحرك و بتفرك كتير
فارس ———- من وس*طها: بطلى تتحركى بقى
نور من الاحراج و الكسوف وقفت
و لكن فجأة اتص—-وا لما حد فتح البروفة عليهم و كانت صاحبة المحل و اللى هى تكون والدة فارس ( كوثر هانم )
فارس بص—-ة : ماما
كوثر : انت ازاى تدخل هنا و مين ديه يا فارس
فارس : ديه … ديه نور مراتى
كوثر للحظة سحبت ابنها بره البروفة و هى مصدومة
كوثر : انت ات——– ازاى و امتى و مين ديه أهلها مين جايبلى واحدة من الشارع تتجوزها
فارس : يا ماما لاء نور ديه بنت كويسة جدا و من عائلة و انا بحبها
كوثر : مين ديه يا فارس تعرفها ——ن
فارس : نور تبقى مساعدتى الخاصة و أقرب حد ليا
كوثر : برده مين ديه نعرفها ——ن مين أهلها
فارس : أنا كنت هعرفكم عليها فى الوقت المناسب
كوثر : و الوقت المناسب ده امتى أن شاء الله لما تخلفوا و لا ايه متجوزة بقالك اد ايه و الجواز ده رسمى يعنى و لا ايه ده
فارس : أيوة يا ماما طبعا رسمى نور بنت ناس محترمة جدا
كوثر : و البنت الناس ديه أهلها سايبنها تتجوز فى السر
فارس : لاء طبعا مش سر احنا بس كتبنا كتابنا مش اكتر لكن طبعا هنعلن جوازنا
و فارس اخد نور و خرجوا بدون و لا كلمة
نور فى العربية
نور : انت ازاى تدخل عليا البروفة
فارس : انتى فاكرة انى هبص لوحدة زيك
نور : زيى 
فارس: انتى زي الفل بس اخرسى بقى رغاية
نور : احنا رايحين فين
فارس : البيت
نور : انا عايزة اروح لو سمحت نزلنى على جنب
فارس : هو مش بينا اتفاق حضرتك هنروح البيت علشان تجهزى علشان اهلى يشوفوكى بمنظر ده مش رايح اغت*صبك أنا يعنى
نور فضلت ساكتة طول الطريق
فارس : وصلنا يلا انزلى
و لسه بتفتح باب العربية لقيت فارس حط منديل على وشه و فقدت الوعى
.
.
