حياه بصدمه : رائد !!!
رائد دخل وكان باين عليه التعب والارهاق وشعره نازل على وشه بعشوائيه قعد على الكرسى بتعب
حياه بقلق : ايه ال حصل واتأخرت كده ليه ؟؟
رائد بصلها بجمود وبرود وقال : وانتى مالك هيفرق معاكى اووى
حياه بتوتر : ا انا اسفه على طريقتى معاك الصبح بس انا
قاطعها رائد بسخريه : مفيش اسف انتى اصلا متفرقيش معايا وان كنت بعاملك حلو ده عشان انتى ملكيش ذنب فى ال حصل لكن انك تتعدى حدودك معايا ده مسمحش بيه ابد
حياه كانت ساكته مش عارفه ترد هو عنده حق فى كل كلمه قالها هى كانت قليلة الذوق جدا معاه
رائد بتنهيده : انا داخل انام
حياه بلهفه : احضر ليك العشا
رائد بسخريه : لاء مش عايز منك حاجه انتى مش ملزمه تعملى حاجه ليا ولا ايه
قال كلامه ودخل الأوضه وقفلها
حياه بندم : انا فعلا زودتها معاه وهو عنده حق انا بكره لازم اعتذر بالأفعال مش الكلام لأن مش هيقبل كلامى
عند رائد كان قاعد على السرير ويفتكر ال حصل لما خرج من البيت وهو متعصب
وركب عربيته وطلع على المخزن
رائد بسخريه : نورت ياحيلتها
احمد بتعب من الضرب : انت عايز منى ايه انت مجنون خطفتنى من فرحى ومراتى
رائد بضحك : لاء ياخفيف مانت طلقتها
أحمد بصدمه : نعمممم ايه الكلام الاهبل ال بتقوله ده محصلش
رائد ضربه لكمه فى وشه : اخرررس يلا ال هقوله هتنفذه يا اما تقرا الفاتحه على روحك
.
.
احمد بغضب : انا بحب حياه والطلاق ده باطل وال عندك اعمله رائد بغضب : يبقا انت ال اختارت
قال كلامه وضربه بغضب وعصبيه
رجع من تفكيره ومسح شعره وقال بتنهيده : نفسى تحبينى زى مابحبك ياحياه
تانى يوم
يحى بدموع : البت دى حظها قليل علطول
كريمه : متقولش كده ياخويا
يحي بغضب : انتى تسكتى خالص مش كفاية ال ابنك عمله وهرب يوم الفرح وطلقها وكان هيفضحنى لولا ابن اخويا
كريمه بخوف : انا معرفش الواد ده عمل كده ازاى
يحي : اكيد انتى ليكي يد فى الموضوع انتى الجوازه مكانتش على هواكى من الاول
كريمه بزعل : كده ياحاج برضوا تقولى الكلام ده شكرا
يحي بتنهيده : اعذرينى ياكريمه بنتى كانت بتحب احمد اووى وهو خذلها حقي ازعل عليها وعلى حظها
كريمه : ربنا يهدي الحال
.
.
(كريمه تكون مرات ابوها وأحمد ابنها من راجل تانى وكان خاطب حياه وكان فرحهم)
حياه بتوتر : ممكن نتكلم
رائد بهدوء : اتفضلى
حياه بحزن : انا عارفه ان كنت قليلة الذوق معاك اووى بس غصب عنى والله ال حصل ده كان أكبر كسره ليا احمد هو الوحيد ال فتحت ليه قلبى
.
.
رائد قبض على ايده بغضب مكتوم بس متكلمش
حياه كملت كلامها وقالت : واليوم ال المفروض يكون اجمل يوم لاى بنت بقا اسوء يوم ليا بعد ماهو هرب وكمان طلقنى طبيعى كنت انهار واتعب بس انا مش من النوع ده انا بحط زعلى فى عصبيتى ممكن انفعل على ال قدامى عشان ادارى حزنى
.
.
رائد ببرود : حصل خير
حياه بتوتر : اعملك الغدا بقا
رائد بابتسامه : لاء لما نيجى من بره
حياه باستغراب : هنروح فين ؟؟
رائد ببرود : هروح أخطب وطبعا محتاجك معايا بما انك زي اختى
حياه بصدمه : تخطب ؟؟؟……… َيتبع
رواية بداية حياه. الجزء الثالث
.
.
.
.
