في شقه رحيم
دخل هو وايلين ايلين قعدت على الكرسي بتعب وقلـ،ـعت الجزمه
رحيم: انتى كويسه
ايلين: معدتى تعبانى شويه شكلى عكيت في الاكل… ايلين مقدرش تمسك نفسها وجريت على الحمام تستفرخ… رحيم راح وراها وسعدها
: انتى كويسه
ايلين بتعب: ايوه
رحيم شال الحجاب علشان تعرف تاخد نفسهو
: تحبي نروح عند دكتور
ايلين: لا انا كويس انا عندى ألتهبات في المعده ولو عقيت في الاكل بتعب
رحيم: ايوه خت بالى إسماعيل مره قال قدامى بتاخدى حاجه معينه
ايلين: ايوه جوه في الدرج
رحيم: طيب تعالى… رحيم سعدها وقعدها على السرير وطلع البرشام
: اشربي
ايلين شربت ونامت على السرير
رحيم قعد جنبه وحرك ايده على شعرها
: سخنه على فكره
ايلين: البرشام بيظبط كل حاجه
رحيم: لو مبقتيش كويسه لحد الصبح هاخد نروح لدكتور
ايلين: إن شاءلله
في وقت متاخر من الليل ايلين فتحت عينها بنوم لقيت رحيم لسه نايم جنبها بطريق غلط
ايلين: رحيم… رحيم
رحيم صحى على صوتها
ايلين: قوم نام مكانك رقبتك هتوجعك كدا
رحيم حط ايده على راسه
: الحمدلله نزله… ولف ينام مكانه ايلين بصتله ازى هو حنين كدا
تانى يوم
رهف فتحت عنيه ببتسامه وهى مبسوطه وابراهيم طالع من الحمام
ابراهيم: صباح الخير
رهق بحب: صباح النور
ابراهيم: رايقه النهارده
رهف بخجل: لا عادى
: طيب يلا علشان الى جاب القمر دا جاى يزوره دلوقتي
رهف بهيام: الكلام دا ليا انا
ابراهيم: ايوه والبوستات الى كنت بنزلها ليك
رهف: يع.. يعنى انت
ابراهيم بهمس! بحبك
رهف بدموع: وانا والله