قومت اجهز فى الفطار خصوصا ان عمر بايت مع ماما هبه لقيت جرس الباب بيرن لبست النقاب وفتحت
زهره: اتفضلى يا ماما…. ايه ده عمر واحمد فين
هبه بمرح: فطرتهم واحمد راح يوصل عمؤ الحضانه يلا يا عروسه
زهره باحراج: ياماما متحرجنيش بقى
هبه: يلا بجد غيرى علشان ننزل نشتريلك شويه حاجات
زهره: مانا عندى ياماما
هبه بهدوء: مينفعش يازهره….. ارمى كل القديم حتى لو مكنتيش بتلبسيهم لهشام بس فكره ان احمد يتخيل انك كنت لابسه هدومك قدام هشام هتجرحه لانها ببساطه تجرح اى راجل خصوصا نوعيه احمد….. هشام ابنى وزعلانه عليه مهما كان انا ام وده ابنى….. لكن ياما نصحته وكان بيتطاول عليا ويمكن بالضرب كمان وكنت بسكت….. الله يرحمه ويغفرله بقى لكن مينفعش اوقف حياتكم كلكم واكمل اللى هشام بدأه انا مصدقت عمر اتكلم وبقى زى كل الاطفال وانتى بقيتى تضحكى من قلبك
واحمد اخيرا نال بعد ماصبر
زهره باستغراب: نال بعد ما صبر
هبه بتوتر: هتلبسي ولا اخدك كده
روحت لبست ونزلت مع ماما اشترينا لبس كتير اوى بيتى وخروج صيفى شتوى كانت بتختار هدوم مش هدوم اصلا ايه ده انا هلبس ده…… دانتى طلعتى نوتى ياماماهههههه دانا مكنش عندى اللبس ده وانا متجوزه اول مره
هبه: القميص ده هيبقى تحفه عليكى
زهره باحراج: احمر ياماما احماااار
هبه بضحك: مالك مكسوفه كده……
زهره: يلا ياماما يلا
خلصنا لف واشترينا حاجات كتير جدا وكل ما نشترى استأذن صاحبه المحل واسبهم عندها لان المول كبير وانا مش قادره اشيل
زهره: هنعمل ايه دلوقتى ياماما هنروح ازاى
هبه: كلمت احمد وقال هيجيب عمر وجى
ملحقتش اخلص كلام معاها لقيته بيرن
احمد: السلام عليكم
زهره: عليكم السلام
احمد: انتم فين