نائم …اقتربت منه وقبلته على خده ليجذبها إليه فتكون فوقه آسيل : ايه ادا انت صاحى …عاصم بابتسامه : عايز بوسه المتزوجين مش اخوك الصغير انا علشان تبوس.ينى من خدى…آسيل : وبعدين معاك ..أنت فعلا قليل الادب عاصم : طب تعالى اوريكى بقي قله الادب على أصولها …. عند سلوىسلوى : فتوح تعالى عايزاك فتوح : امرك يا هانم ….سلوى : عايزاك تجيب …………فتوح باستغراب : بس دا علشان ايه يا هانم …سلوى : مش شغلك انت تنفذ
وبس فتوح : امرك يا هانم اعتبريه موجود سلوى : ما تخليش حد يشوفك حتى عاصم ..وليك مكأفئه كبيره ….فتوح : انا هروح اجيبه حالا وتركها وغادر سلوى بضحك : هانت يا سلوى وكل حاجه تمشي زى مارتبتى ليها ..وفى الاخر قدرتى تضحكى على الكل ….عند عاصم يأخذ شاور هو وآسيل وينزلا سويا لتناول الإفطار عاصم : صباح الخير يا ماما سلوى : صباح الخير يا حبيبي
—
آسيل : صباح الخير يا طنط سلوى فى نفسها يلا عشيلك لحظات حلوة كلها ساعات واخلص منك سلوى: صباح الخير يا روح طنط فرحت آسيل لتغير سلوى وقامت وقبلتها من خدها عاصم : انا فرحان اوووى انكم بدأتوا تحبوا بعض سلوى : اكيد يا حبيبي اللى تسعد ابنى احبها وتبقي فى عنيه …عاصم : كدا اروح الشغل وانا مطمن عليكم …
وتناول إفطاره ونظر إلى آسيل ..ماتنسيش تطلعى فطار ل حازم …علشان ام حسين لسه ما رجعتش …ليسمع صوت أم حسين أم حسين : انا خلاص رجعت اهووو يا عاصم باشا عاصم : حمدالله على السلامه يا داده ..سلوى :