نور : كنت عايزة اساعد مش اكتر انا اسفة يطنط لو ضايقتك مش قصدي انا والله نفسي بس تعتبروني منكم ومتزعلوش مني مستعدة اعمل اى حاجه عشان دا انا ربنا وحده اللى اعلم انا بحبكم وبقدركم اد ايه
مصطفى بغضب على شكلها حس انه اتو’جع اكتر منها
: انتي مش مضطرة تبرري لحد اي حاجه انتي بتعمليها والبيت دا بيتك اعملي فيه اللى انتي عايزاه
نور اتجاهلته وراحت وقفت قدام كريمة
: انا اسفة يطنط مش هكررها تاني عن اذنكوا
طلعت اوضتها مصطفى بص لعيسى واتكلم بغضب مفرط من غير ما يخاف من عيسى كان أهم حاجه بالنسباله نور و بس
: زي ما قولت جنة مراتك واستحالة تقبل بأي حد يضايقها لو بكلمة انا كمان بقولك اي حد هيزعل مراتي مش هرحمه
وسابهم وطلع لنور
عيسى : عاجبك كدا يا أما
كريمة بتوتر : وانا كنت قولتلها ايه يعني هي اللى بتكبر المواضيع
عيسى : انتوا تحمدوا ربنا ان جدي طلع الارض من بدري لو كان هنا كان هيطـ’ربقها عليكوا سيبي جنة ونور فى حالهم يا اما كل واحدة فيهم فيها اللى مكفيها واه محدش يزعج جنة لما تعوز تنزل هتنزل
قال كلامه وسابهم وخرج