اما عند عائشه ومصطفى طلعوا اوضته وفضل مصطفى حاضن عائشه لفتره طويله اووى مش عايز يسبها
عائشه بخجل: مصطفى
مصطفى: مش هسيبك لا خلاص
انا مش مصدق انك فى حضنى دلوقتى انا عايزه اقولك انى وخرجها من حضنه وبيبص فى عنيها وهو محاوط خصرها انى بحبك اووى يا عائش اووى إلى قولتله فى المستشفى ده كوم وإلى حاسس بيه ومفيش كلام يقدر بوصفه جوابا كوم تانى انا بحبك اووى انا حاسس انى قلبى اتخلق عشان يحبك وعينى اتخلقت عشانك تشوفك انتى وبس وعقلى عشان يفكر فيكى انا اتخلقت عشانك يا عائشتى
عائشه: انا عمرى ما كنت اتخيل انك تحبنى اووى كده
انا بحبك يا مصطفى بحبك اووى
مصطفى بتوهان وهو بيبص على كل إنش فى وجهها ويحسس على خدودها بأيده
وانا روحى فيكى
عائشه بتوتر: مصطفى انا خايفه
مصطفى بحب: خايفه منى
عائشه: لا ابدا والله بس خايفه من المسئوليه
مصطفى: اوعدك انى عمرى ما هسيبك واى حاجه هتحصل بينا تفضل بينا بس وانا وانتى هنعمل كل حاجه سوا هتكونى ليا زوجه صالحه وقبل ما تكونى كده ليا هكون ليكى زوج صالح واب واخ وصاحب هكون ليكى كل حاجه بتتمنيها انا بحبك اووى يا عائش اووى
عائشه: يعنى عمرك ما هتزعلنى
مصطفى: فيه حد يقدر يزعل روحه
عائشه: هتفضل تحبنى حتى لم أكبر من السن
مصطفى وهو بيبوس كف إيديها من جوه: قلبى هيفضل يدق بحبك لحد آخر دقه يدقها
مصطفى: يلا نصلى
عائشه حست ببعض الطمأنينه: يلا
واتوضوا وكان مصطفى إمامها فى الصلاه بس المرادى حبيبها مش جوزها على الورق وبس
خلصوا صلاه وحط ايده على رأسها وقرأ دعاء الزواج ومسك مصطفى إيديها بتسها برقه وسبح عليها وقرأوا ورد القرأن بتاعهم
مصطفى: تعالى
عائشه: فين
مصطفى: هنطلع البلكونه شويه
عائشه: طب ممكن تدينى خمس دقائق