عائشه فرحت وكان عندها فضول كبير تعرف الشنطه فيها ايه
فتحت عائشه الشنطه ولقت إلى مكنتش تتوقعه ابدا
لقت سجاده صلاه جميله اووى ومصحف كبير غلافه قطيفه ناعم ومسبحه إلكترونيه ومسبحه حبات وإسدال قطن وكل الحاجات دى باللون الاسود إلى عائشه بتحبه
ولقت لبس كتير اووى وكان متدرج شبه درجات السلم
عائشه كانت مستغربه اللبس ده
عائشه: ايه ده يا مصطفى
مصطفى: كل دى حاجاتك مالكيش دعوه باللبس دلوقتى خلينا فى الحاجه الى كلها لونها اسود
عائشه : هم حلوين اووى بجد
مصطفى: شايفه الستاره إلى هناك دى
عائشه: اه انت على طول بتقول محدش يقرب منها
مصطفى: روحى افتحيها وشوفى وراها ايه
عائشه راحت فتحتها ولقت ركن هادى اووى فيه رفوف فيها كتب وبخور على سجاده صلاه مفروشه على الارض مكان مريح اووى
عائشه: انت بتصلى هنا
مصطفى: اكتر مكان بكون مرتاح فيه عشان المكان ده بعبد فيه ربى
انا خليتك تفتحيه وعشان تكونى اول واحده تصلى فيه وترتاحى من بعدى مفيش اى حد قرب من الركن ده غيرك لانه غالى عندى اووى ذى ما انتى غاليه عندى
عائشه: بجد يا مصطفى هتخلينى أصلى فيه
مصطفى: طبعا يلا مستنيه ايه يلا روحى اتوضى وتعالى
عائشه بكسوف: هو بصراحه كده انا يعنى بقالى كتير مصلتش ويعنى فممكن تساعدنى
مصطفى ابتسم ودخل معاها الحمام وعملها ازاى تتوضى وهو كمان اتوضى
وبعد ما خلصوا وضوء وعائشه لبست الإسدال ومصطفى جهز نفسه للصلاه
مصطفى: قبل ما نصلى لازم افهمك كام حاجه مهمه
اول حاجه احنا بنصلى ليه…؟
عائشه: المفروض لأنها فرض ولو مصلناش هندخل النار
مصطفى: لا يا عائش الصلاه اه فرض وربنا فرضها علينا
بس تعرفى إن احنا إلى محتاجين نصلى احنا إل