ساره ( ايييه! )
فاطمه ( ايوه،عارفه يوم وفاه حماتك طلب منى اروح معاه الشقه المفروشه اللى ات’قتل فيها قاطعتها ساره ( هو انتي اللي…..)
فاطمه ( اه انا اللى عرفت كل حاجه لعامر وقولتلوا اللي حصل لبنته يوم وفاه حماتى وكنت عارفه انه مش هيسكت والحمد لله خلصنا منه)
ساره ( انتى بتحكيلي كل ده ليه)
فاطمه ( علشان اعرفك حاجه واحده، انتى ممرتيش باللي حصلي ولا عانيتى من حمايا زي، وبردو علشان اققولك ان ساهر بيحبك وعاوزك وفعلا هو ميعرفش حاجة عن حقيقه ابوه ولو عرف مكانش هيصدق)
ساره ( بس ده كذبني ومصدقنيش)
فاطمه ( عمره ما كان هيصدقك، ده ابوه)
ساره قامت وقفت
فاطمه ( عموما انا حبيت ألم شملكم من تانى وكله براحتك ي ساره، بس انا علشان بحبك جايه اقولك اننا خلاص هنمشى وساهر هيبعتلك ورقه طلاقك ومكانش نفسي تبعدي عنه بس طالما انتى مش عاوزه تكملى يبقى خلاص)
ساره ( اي ورقه طلاقي)
فاطمه ( اه، عموما انا بلغتك ودلوقتى تعالى علشان تاخدي حاجتك من شقتك، قدامك اسبوع واستاذنت منها ومشيت)
ساره قعدت مكانها وكان كل تفكيرها في ساهر وانها خلاص هتتطلققق، مكانتش بتنام من التفكير..
في شقه سلمان، وقف ع السلم ونزل الشنطه من ع الدولاب وطلع الدهب كله ووزعه على اخواته ولما فاطمه سألته هو خباه ليه