مريم.. عادى يا ماما، اختلفنا
الام.. اختلاف ايه ده اللى يخليكى تاخدينى
وتمشى زى المجنونه، يا بنتى انتى مكنتيش قادره تتنفسى وغير السخونيه اللى كانت عندك
خدت البيبى من ايدها، نيمته على السرير
حضنتها، قوليلى بينى وبينك يا عين امك
انتى مسكتى حاجه على عمر
مريم اتنفضت.. لا طبعا يا ماما، مشكله عاديه
جدا، بس حضرتك عارفه انى عصبيه
ومش بستحمل وبداخلها.. عاوزانى اقطع علاقتى بيكى يا امى
الام.. اصل مش طبيعى تكون غضبانه ومحدش فيهم يسأل عليكى، وبعدين احنا أخرنا سبوع أنس
علشان تعبك ودلوقتى انتى بقيتى كويسه
لازم اكلم عمر علشان نعمل السبوع
مريم.. هعمل السبوع هنا، عجبه يحضر هو واهله
اهلا وسهلا، مش عجبه، براحته
الام.. لا يا بنتى ده مش كلام
هو ابوه ولى الحق انه يعرف اننا هنسبع
مريم.. ارجوكى يا امى محدش يتصل بيه
احنا مش قليلين علشان محدش فيهم يسأل فينا
الام.. طيب، بس بردوا انتى غلطانه، سابتها وخرجت.
مريم حست بخنقه، فتحت باب البلكونه
رغم ان الجو برد، إنما حست براحه
فضلت واقفه تبص وفجأه شافت سلفتها فيفى