منار: اتفضل
منار فى نفسها: هو فيه قمر كدا
صفاء: مناار مناار روحتى فين
منار بتوهان: معاكى يا ماما
زياد: ادخلى انتى
ندى: مش هتدخل معايا
زياد: لا هاجى على بليل
ندى: زياد هو انت زعلان منى
زياد بعصبية: وانا هزعل منك ليه ادخلى يا ندى
اتجمعت الدموع فى عيونها واتكلمت بصوت مخنوق: تمام
زياد: الو انت فين
سيف: فى الطريق رايح المستشفى عند يوسف مال صوتك حاجه حصلت ولا ايه
زياد: انا جيالكوا
سيف: تمام
يوسف راح قعد على مكتبه فى المستشفى
يوسف وهو بيسند ضهره على كرسى مكتبه: ليه حاسس انها مسؤولة منى وان من حقوقها عليا انى اعمل كل دا يوسف اعقل كدا واتحكم فى نفسك دى عيلة لسه ١٨ سنة فوق كدا
[[system-code:ad:autoads]]
سيف: بتكلم نفسك ولا ايه
يوسف: ايه اللى جابك هنا
سيف: مش عايز اقعد لوحدى واسيب نفسى لدماغى
يوسف: ومين سمعك
زياد: عرفتوا اللى حصل امى وامكوا عارفوا انى اتجوزت ندى
يوسف: ايه مين قالهم
زياد: مش عارف امى عايزنى اطلق ندى
سيف: طب وهتعمل ايه
زياد: مش هطلقها طبعًا أنا بعشق ندى ومقدرش اعيش من غيرها
سيف وهو بيسند ضهره على الكرسي وبيرجع راسه لورا وبيسرح فى حياة: مفيش حاجه مبهدلنا غير الحب دا
يوسف: معاك حق انا اللى شكلى داخل على دما.ر