منار: الله يسلمك مش عارفه اقولك ايه بجد حقيقى شكرا
ندى: انا والله ما عملت حاجه البركة فى دكتور يوسف بعد ربنا هو اللى لحقك الصراحة
منار بصتله بأببتسامة: شكرًا يا دكتور
صفاء فى نفسها: معقول ولادكم هم اللي انقذوا حياة بنتى
يوسف: الشكر لله دا واجبى
فاطمه: معقول ابنى انا اتجوز ومن غير ما يقولى ومين البنت اللى كانا عايزين نت”خلص منها
سوسن بخوف: هنعمل ايه دلوقتي يا فاطمة يوسف وسيف لو عرفوا حاجه زى كدا مش هيسامحونى
فاطمه: اهدى انا هتصرف
سوسن: هتعملى ايه بيقولك لو زياد مطلقهاش هيقولهم كل حاجه
فاطمه: انا اصلا مش موافقة بالجوازة دى وزياد هيطلقها يعنى هيطلقها انا هرن عليه واجيبه هنا
زياد: الو يا ماما
فاطمه: تعال عايزاك
زياد: فيه حاجه ولا ايه
فاطمه: اما تيجى هتعرف واه هاتلى اللى اتجوزتها معاك
زياد بصدمة: تمام جاى
زياد: يلا احنا يا ندى
ندى: طب ما تخلينا قاعدين شوية
زياد: هنروح مشوار مهم
ندى بقلق: تمام
فى عربية زياد
ندى بتوتر: هو فيه حاجه
زياد وهو بيمسك ايدها وبيتكلم بحنية مفرطة: هنروح بيت اهلى ماما عايزنا
ندى بخوف: هى عرفت
زياد: اه ومتخافيش انا معاكى