وبحكم إنو هو زوجى فكان لازم اسمع كلامه بدون اى نقاش مردتش عليه وخرجت روحت البيت ورميت الكتب، من ساعة ما عرف إن انا مبخلفش وهو متغير معايا، بقا يتعصب ويزعق، طب انا ذنبى اى هو مش دى إرادة ربنا، هو مش ده رزق وربنا مقسم لكل واحد رزقه،
لى محسسنى إن انا السبب فى انى مش بخلف، وكل الدكاترة حتى قالت إن الامل ضعيف فى إن اكون تنجب، كنت قاعدة ومش عارفة افكر ولا اعمل اى حاجة أساسًا، بفكر فى اللى هو عمله واللى بيعمله،
انا فى اخر سنة فى الكلية، وهو المعيد بتاعى، وقريبنا بس من بعيد شوية يمكن كانت جوازتنا صالونات بس الصراحة انا حبيته جدا واعتقد انو هو كمان بيحبنى،
انا متجوزة وانا فى تانية كلية قعدت سنتين من غير ما احمل ولا اى حاجة، والصراحة انا الموضوع مكانش فى بالى اوى لأن طبعا كنت بزاكر لحد ما من يومين،