رحيم كان بيتاملها كتير لغايه ما خلصت كلام واتكلم.
رحيم: وانا بحبك يا حوريه
حوريه: قلت ايه .
رحيم: قلت بحبك معرفش ازاي بس انا حبيتك لقيتني بميل ليكي .
حوريه: ك”دب كله ك”دب انت مش بتحبني انت اهانت”ني وذلت”ني ده كان حب برضه.
رحيم: انسي اللي فات يا حوريه وخلينا نعيش مع بعض ف امان كل حاجه خلصت عمي وعزة اتسجنوا خلاص.
حوريه: وانا مش هقدر اثق فيك يا رحيم ابدا.
رحيم: خدي وقتك وهستناكي لاخر العمر وبعدين ورانا فرح نعمله ولا ايه.
حوريه: لا مش عايزة اعمل افراح كفايه كده ورجعني البيت علشان عمي.
بعد شهر حوريه بدأت تتقبل رحيم ورحيم بيحاول يخليها تثق فيه باي طريقه وعاصم اتحكم عليه بالاعد”ام واتنفذ فيه الحكم وعزة اتحكم بمؤب”د ليها وكانت قاعده ف الزنزانه الانفرادية لأنها طلبت ده وكانت قاعدة بتنقش بالطباشير وبتخطط لحاجه