عاصم: حضرة الظابط رفض الجوازة ولما كمال ساومه سابله البيت والخطه بتفشل.
عزة: رفض اكيد مش هامه ابوه خلاص اظهرله أنا يبقي بس بصدف ف كل مكان أنا عارفه كل الاماكن اللي بيقعد فيها مش بعد ده كله خطتنا تفشل.
عاصم: تمام تمام يا رحيم انت اللي ابتديت مش هسيبك غير وانت متجوز بنتي مش هسيبك حقي اللي سبته زمان.
ف مبني المخابرات رحيم كان قاعد ف مكتبه بيفكر ابوه ساومه وهو ساب البيت بس الاكيد أنه مش هيتخلي عن رأيه دخل المكت واحد من زملاء رحيم وقعد قدامه
فهد: ف ايه يا وحش مالك ايه اللي مضايقك.
رحيم: مفيش يا فهد أنا كويس.
فهد: لا انت مش كويس يا رحيم أنا صاحبك وعارفك فضفض يمكن ترتاح
رحيم حكاله كل حاجه وفهد سامعه ومش بيقاطعه لغايه ما يخلص.
فهد: عايز الحقيقه عمك شكله ناوي ع حاجه مش معقول بعد السنين دي كلها يرجع يلم الشمل من جديد الا لو ف حاجه وبنته بتساعده احزر منهم يا صاحبي انت معاك حق ف اللي عملته