أنحنى رعد نحو شف*اتيها ببطئ كالمغيب عن العالم واطبق شف*اتيه على شف*اتيها وقب*لها قب*له شغوفه استجابت لها وعد بكل جوارحها الى ان بدأت يده فى العبث بملاب*سها فأنتفضت وعد بين يديه
رعد بخوف ﻷجلها : اهدى خلاص
وعد : ﻷ ﻷ انا انا كويسه بجد
متبعدش
انا كويسه والله
وتعلقت فعنقه مره اخرى بقوه
حملها رعد بين يديه ووضعها على فراشها واعتلاها بجسده
رعد بتوهان : ااااه بحبك
اقترب منها وقب*لها قب*لات بطئيه على كافه عنق*ها
نزلت دموعها بقوه وهى تتذكر تلك الافكار المشينه التى قلبت حياتها رأسا على عقب
وعد ببكاء : خلاص خلاص والنبى
ابعد خلاص
انا اسفه والله
سيبنى بقااااااا
دفن رعد وجهه بعنقها ليهدأ من ثورة مشاعره
رعد : خلاص هششش انا اسف
خلاص
اعتدل رعد فى جلسته واجلسها هى الاخرى
رعد بهدوء : انتى لسه مش مستعده لخطوه زى دى
انا اسف ليكى
انا الاتسرعت
وعد بصراخ : ﻷ ﻷ انا السبب اناااا
انااا عايزاااه انسسسسى عايزاااه امسح الذكرررى دى من دمااااااغى
ااااه يارب
يارب خودنى وريحنى بقااااا
اخذها رعد فحضنه وهو يحاول تهدأتها
الى انا انتظمت انفاسها ونامت بين احضانه
عند شمس كانت تسير فى الشوارع بلا هواده
شمس ببكاء : يارب انت العالم بحالى
مبقاش ليا مكان اروحه
يارب انا مش وحشه كدا ولا هخطف واحد من مراته
انا مش كدا والله
شاب بسكر : ع على فييين يا م*زه
ايه الجمداا*اان داا
شمس بخوف : ابعد عنى يا حي*وااان ابعد
الشاب : جرااا ايه يا بتتت انتتتى هتعملى فيها خصره الشرييفه
ما ماانتى على ايدك عيييل اهو
اقترب منها واوقعها ارضا وابعد ابنها وشرع فى تم*زق ملابس*ها وسط صراخها واستغاثتها له بأن يتركها
شمس ببكاء وصراخ : ااااااه سيبنااااااى يا حي*واان
شمس ببكاء وصراخ : ااااااه سيبنااااااى يا حي*واان
وفجأة لقت يد شخص بتشيله من عليها
أحمد بغضب : يا **** بتتهجم على واحده يا حيوا*ان واخذ احمد يضربه بقوه وسدد له اللكمات فى وجهه
الشاب بفقدان للوعى : خلاص خلاص
اسف اسف
وفقد وعيه