ماسه : صباح الخير يا حبيبي ..صاحى بدرى ليه …
ساجد : صباح الورد والياسمين…على اجمل ماسه فى الدنيا …عندى شويه شغل …وكمان فى اجتماع فى الشركه …
ماسه : ربنا يوفقك يا حبيبي…يلا انا هنزل معاك علشان تفطر قبل ما تخرج ..
ساجد : تنزلى فين ..انتى تستريحى يا قلبي ..وهخلى دادة فاطمه تطلع تشوف طلباتك ..انتى اولادى …ومش هتأخر عليكى …
ماسه : بس انا كويسه ..مفيش داعى اقعد اليوم كله فى السرير …
ساجد : حبيبتى ..الدكتورة قالت انك محتاجه راحه ..علشان خاطرنا اسمعى الكلام ..
ماسه : حاضر ..بس مش كل اليوم ..اتفقنا
ساجد : اتفقنا ..وقبلها فى جبينها وغادر …
عند جااك ( رامز )
بعد وقت طويل وصل اخيرا على عنوان السيدة سارة تلك الفتاة التي أحبها دكتور محمود …
طرق باب الشقه فهى تسكن في حى شعبي لتفتح له إحدى الفتيات …
وقف رامز متسمرا أمام الباب وأمام تلك العينين السوداء الواسعتين …