تروحلها
وقف هيثم ببرود خد معطفه وقال
– بدون موضعها خلص يبقا معدتش تخصك
عدل ياقه قميصه اخذ هاتفه وذهب قال سامر
– مجاوبتش انت هتروحلها بليل و..
سكت ومش عارف يكمل الى ما سيحدث .. بصله هيثم بطرف عينه وقال ببرود
– لا
بصله سامر بشده نظر امامه واردف
– مبحبش السهل ثم دى مش نوعى
حس سامر انه بيهينه وبيسخر من أختياره .. مشي هيثم بالامبلاه وسابه فى حزنه وكسرته ويعود الزمن به لرؤيه صديقه بهذه الحاله الى نفسه القديمه التى قد دفنها بيده
***
قالت ملك محدثه صديقتها – المحاضره خلصت بدرى انهارده
ابتسمت فتاه فى سن التاسعه عشر بملامحها الرقيقه وحجابها الملتف حول عنقها كوشاح ولبسها التى كان هادئا
فهى فى السنه الاولى
– افنان تيجى نروح ناكل
قالت أفنان باسف – معلش مش هعرف خالص
قالت بضيق نتذكر- خلينى اخمن الشغل مش كده
– للأسف
– يوم بقا من ساعه ما دخلنا ام الجامعه دى وانتى مبتجيش معايا فى حته معندكيش وقت لدرجه دى
سكتت أفنان بحزن قالت ملك – انا اسفه عارفه ان مسؤلياتك كتير