_فى اوضه رقية
رقية كانت بتبكى ان هو قرب منها كده قاطعها خبط الباب
رقية وهى بتمسح دموعها: مين
بدر: دا أنا يا رقية ممكن اتكلم معاكِ
رقية: لو سمحت يا بدر بيه أنا مش عايزه اتكلم
بدر: طيب براحتك أنا كُنت عايز اعتذر منك علي اللى حصل تحت أنا أسف
بدر سابها ودخل ينام طول الليل بيفكر فيها ملامحها الهاديه مش بتسيب تفكيرو
فى صباح اليوم التالى…
سعاد: صباح الخير يا رقيه
رقية: صباح النور يا داده
سعاد: معلش يا رقية أنا عارفه أنا عارفه إنى بتقل عليكِ بس انتِ هتحضري معايا كُل يوم الفطار
رقية ابتسمت: لا طبعاً يا داده أنا كده كده كُنت هساعدك من نفسى