حسام فتح عنيه لقي نفسه في اوضه مقفوله ومتسلسل بسلاسل من حديد
بيبص شمال ويمين لقي ناس متسلسله زيه
الاوضه كانت ضلمه بس بالرغم من كده هو كان شايف .. شايف زي خيالات
حسام : انتوا .. انتوا مين وانا.. انا اي اللي جابني هنا
مره واحده الباب اتفتح عليه بالراحه جدا وابتدى يبان خيال قدامه لحد ما الباب اتفتح عليه وياسين ظهر قدامه
ياسين : ( قلب عنيه باللون الاسود وطلع انيابه لحسام )
ياسين : شرفت
حسام : 😳😳
حسام اول ما شاف منظر ياسين وانيابه اللي طالعه وعيونه اللي اتحولت اسود مابقاش مصدق اتفزع وبرأ عنيه وقلبه .. قلبه من كتر
دقاته اللي بقت ورا بعض كان هيطلع من مكانه رجع خطوات لورا والسلسله اللي متسلسل بيها في ايديه بقت ترجع معاه
ياسين : ( بقي يقرب خطوات بطيئه من حسام مع ابتسامه خبيثه ظاهره بجانب شفايفه )
ياسين : ( رفع حاجبه ) ايييه .. اول مره تشوف حد زيي
حسام : ( بلع ريقه والخوف مالي عنيه ) انت .. انت.. انت مين ..