ورد : ارجوك يا سيف هتحصل مصيبة كبيرة لو مرحوتش دلوقتى سيف مهتمش و نزل و سابها على بليل رجع سيف البيت لقى باب الشقة مك*سور و انصدم من اللى شافه لقى حد نايم فى السرير و ورد قاعدة فى الارض بتعيط سيف 😡😡😡 ورد : سيف والله هفهمك انت فاهم غلط سيف : فاهم […]

و فتحت ورد الاسبيكر مجهول : اومال فينك يا حلوة سمعت انك اتجوزتى واحد ستر عليكى بس ده ميمنعش انك هتكملى شغل معانا الشغل شغل يا رو*ح امك الا والله انتى عارفة أنا ممكن اعمل ايه كويس فيكى ورد بخوف و بدون اى تفكير : حاضر أنا نازلة حالا و قفلت السكة سيف ضر*بها قلم

سيف : انت عايزنى اتجوز واحدة ليها ملف فى بوليس الادب انت بتقول ايه يا بابا ده النسب اللى عايز ابنك بنسبه يعنى أنا ضابط و رايح اتجوز واحدة زى ديه صالح (والد سيف ) : أنا مش باخد رايك ديه قرار و انهاردة الفرح سيف : قرار ايه أنا عمرى ما هتجوز البت ديه

الكل سمع الخبر اصدم و فى حالة من الذعر فات ساعة من الخوف و القلق على عاصم اللى قلبه مداش اى استجابة و فجأة النبض رجع تانى و عاصم بدا يفوق و فات ساعتين كمان عقبال ما الدكاتره وفقوا ان حد يدخل يقعد معاه ثريا : انا اللى هدخل ندى : ماما ما تسيبى حور

فهد : مش عايز شكرا عايزك توافقى على طلبى ندى لسه هتتكلم قطعها صوت مكالمة من تليفون فهد فهد : ده المحامى هشوف هيقول ايه المحامى: احمد اخد براءة لعدم كفاية الادلة و بنسبة لموضوع الأستاذة ندى فهو بيقول ممكن يتجوزوا و الموضوع يتلم بدل القضايا و الفضيحة و انا وقفت الإجراءات لحد ما تاخد

ندى : انا كنت عارفة ان احمد هناك وقتها فهد : ايه كنتى عارفة و روحتى بمزاجك ندى 🥺🥺🥺 فهد : اتكلمى فهمنى ندى : انا عرفت ان احمد كان هناك وقتها بس قولت عادى زميلها هاخد الورق لحور و أمشى فهد : انتى واحدة غبية 😡😡😡 و طلع من غرفة الكشف بغضب و ندى

عاصم لف حور و بقى وشها فى وشه و محسش بنفسه غير و هو يقبلها و يتمدى و لم يلاحظ دموع حور و خوفها فجأة عاصم شال حور حور : عاصم ابعد عنى لو سمحت عاصم : ليه يا حور انا بحبك حور : لو سمحت يا عاصم مش مستعدة عاصم : ليه يا حور

ثريا : بص بنفسك يا عاصم على شات المحروسة مع البيه عاصم شاف الشات عاصم ضحك بطريقة هستيرية جعلت ثريا ترتبك عاصم : مكنتش اعرف يا مدام ثريا ان الكره يوصل بيكى انك تالفى شات من عندك و تعملى كل ده و انتى فى السن ده يا مدام ثريا ثريا : انت بتكدب امك علشانها

ندى مروحة من المستشفى لقت فهد واقف مستنيها فهد : ندى ندى : حضرتك عايز ايه بعد اللى عرفته فهد : انا هجبلك حقك منها ندى : هى ملهاش ذنب فهد : لاء حور ليها ذنب فى كل اللى بيحصلك كان المفروض تكون مكانك هى ليه بعتتك لأحمد اول مرة ندى : لاء هى متعرفش

عاصم : حور انتى ممكن تلمى هدومك دلوقتى حور بدموع جريت من الشقة من صدمتها فى عاصم حور لسه هتخرج من باب الشقة لقت عاصم مسك ايديها بيمنعها من الخروج حور : ابعد عنى عاصم : مش هسيبك تضيعى تانى من ايدى يا حور حور : مبقاش ينفع خلاص يا عاصم كل حاجة أنتهيت عاصم

ندى : مش هتقدر اللى حصل مش بالسهولة ديه يرجع يتصلح فهد : انتى خلاص اج*هضتى مش هى ديه المشكلة اللى مكنش لها حل ندى 😳😳😳 فهد : ليه تعملى كده فى نفسك و فى اهلك ندى: بعد اذنك انا عايزة افضل لوحدى فهد : ليه مش عارفة تتكلمى ندى : انا مليش ذ*نب فى

دخلت ندى الاوضة و خرجت عاصم و بعد عدة دقائق خرجت ندى من الاوضة ندى : حور مش حامل و هى بنت عاصم تغيرت تعابير وشه و فهد وقف بدون اى تعابير عاصم : انتى متأكدة يا ندى ندى : ايوة متأكدة طبعا عاصم بجدية : هسالك السؤال تانى يا ندى انتى مش بتحاولى تساعدى

فجأة لقوا صريخ حور عالى و عاصم بره الأوضة و ثريا و حور بس اللى فى الأوضة لوحدهم و ثريا قافلة الباب من جوه فهد و ندى وقفوا مستغربين قدام باب الأوضة و عاصم واقف بيحاول يفتح الباب و سمعين حور و هى بتصرخ و بتقول حور : ابعدى عنى انتى بتعملى ايه عاااااااااصم ثريا

ثريا : ندى انا عايزة تخليلى حور مش ب*نت و تعملى اى ختبار حمل يكون ايجابى ندى : لاء يا ماما مستحيل اعمل كده ثريا : لو عايزة مفضحكيش دلوقتى قدام اخوكى لازم تعملى كده ندى نزلت راسها فى الأرض ندى : يا ماما انا بنتك مش خايفة يتردلك فيا ثريا : لسه هيترد انتى

ثريا : عاصم قولتلك طلقها يا بنى مينفعش كده الدكتورة قالت إن حور حامل و حور مغمى عليها من ساعة ما سمعت الخبر عاصم وقع الفون من ايده من الصدمة ثريا ابتسمت بخبث و دخلت أوضة حور حور بدأت تفوق و بدأت فى حالة من الانهيار و الغضب على الواقع تسيطر عليها ثريا : اهدى

فجأة الباب خبط حور فتحت الباب حور بصدمة : فهد 😳 فهد بلهفة لما شاف وش حور اد ايه دبلان حور : فهد روحت فين و سبتنى انت عملت ايه دمرتني فهد : حور انا مكنتش اقصد سمحينى كنت فاكر اننا هنتجوز ضعفت حور دمعت و فضلت تعيط فهد بدون وعى طلع منديل و مسك

عاصم بجدية: اخر مرة هسالك يا حور انتى سلمتى نفسك لفهد بأرادتك حور هزت راسها بخوف بأنه ايوة عاصم متملكش اعصابه و راح ماسك حور من رقبتها و بيبص فى عينها بغضب حور بخوف : مش اقصد اللى فهمته يا عاصم انت فهمت غلط عاصم بصلها نظرة اخرستها و باستحقار : انا على اد ما

عاصم و هو بيبص فى الطريق: انتى هتعيشى مع امى ده احسنلك انتى فى مرحلة مراهقة مش هعرف اتعامل معاكى و كفاية اللى قولتيه امبارح و القر*ف إللى كنتى لبساه الصبح حور : و انت اللى قولتهلى الصبح كان ايه عاصم بعكس اللى جواه : كانت لحظة ضعف قر*فت بعدها و مش عايز افتكرها المفروض

عاصم: ايه يا دكتورة الدكتورة : اللى جوة ديه مش بنت عاصم ملامحه اتغيرت للغضب عاصم مسك الدكتورة من هدومها : انتى متأكدة الدكتورة: ابعد يا استاذ مينفعش كده انا مقدرة انك خايف على اختك بس ديه الحقيقة ثريا : خلاص يا عاصم مش عايزة فضايح اكتر من كده عاصم بصمت خرج من العيادة و

عاصم : انا مش هطلقك بس لازم اتأكد الاول حور : تتأكد من ايه عاصم : انك لسه بن*ت حور : 😳😳 عاصم بدا يقرب منها حور : انت بتعمل ايه ابعد عنى يا عاصم عاصم : ايه مش كان فهد اخوكى انا عايز اتأكد بقى حور : تتأكد من ايه انت مريض عاصم :

ثريا بجدية: اظن يا عاصم مفيش كلام بعد كده انت لازم تطلق حور حالا مظنش ان بعد اللى عملته تنفع تبقى على اسمك عاصم : هاتى المأذون حور بصت بصدمة بينما نظرات ثريا و كارما اللى فيهم شماتة فى حور عاصم شد حور من ايديها و دخل بيها اوضتها حور دخلت اوضتها لقيتها زى ما

عاصم لف بصدمة لقى حور و الصدمة لحور لقيت كارما ماسكة فى ايده و عاصم شايل بيبى على ايده (حمزة ) و اختفت ابتسامتهم هما الاتنين عاصم : حور فهد : انت تعرف حور عاصم متمالكش نفسه و حضن حور قدام الكل و قدام فهد اللى اول ما شاف كده شد حور من حضن عاصم

فهد اول ما سمع الصوت قام بخضة فهد بخضة : حور انتى كويسة ايه اللى جابك هنا عاصم بيبص و انصدم من منظر الد*م الكتير و نزل وشه فى الأرض حور سكتت عاصم حس بالاحراج و مشى و هو راسه فى الأرض حور خافت ان عاصم يشوفها فهد : حور ايه اللى حصلك و جيه

حور كانت واقفة فوق فى الشباك مستنية فهد و انصدمت لما شافت مين الضابط ده كان عاصم حور اول ما شافت عاصم غصبا عنها ابتسمت و فجأة اختفت ابتسمتها و افتكرت موضوع كارما و انه اكيد اتجوزها و عاصم قعد مع فهد و جم يخرجوا بره فى الجنينة كانت حور واقفة تعيط و نفسها تدخل