فارس فجأة قرب منها
ورد بعياط : ارجوك ابعد عنى هتعمل ايه
فارس ش’د شعرها : مين حبلك يا فاجر’ة انطقى بدل ما هتشوف منى ايام سودة يا ورد
ورد : والله العظيم ما حد لمسنى انا مظلومة
فارس راح مسك الكرباج تانى : انتى الجانية على روحك يا زا’نية
ورد بصراخ : انا مش كده و الله العظيم
فارس : و كمان بتعالى صوتك عليا ده انتى بتحفرى قبرك بأيد
ورد : موتنى انا مبقتش عايزة اعيش
فارس : لاء مش هقت’لك عارفة ليه علشان المو’ت ليكى راحة و انتى هنا هتتعذ’بى
وراح فارس شدها عار’ية و ربط رجلها فى سور البلكونة و راح دلق عليها ماية ساقعة و قفل عليها للصبح الجو كان ساقعة و صحت الصبح كانت بتهلوس و درجة حرارتها مرتفعة
فارس فتح البلكونة
راح ضرب’ها برجله: فزى قومى قامت قيامتك
ورد بتلهوس و مش قادرة تفتح عنيها
فارس حط ايده على دماغها لاقها سخنة نار راح شالها و نزل بيها تحت الدش و شغل الماية و هى صرخت اول ما الماية لمست جسمها و راحت حضنت فارس جامد و راح ناشف جسمها بالفوطة و حطها على السرير عار’ية و حط عليها غطا و غير هدومه وراح فارس ادها دواء و عمل لها كمدات لحد ما الحرارة نزلت و ورد بدأت تفوق لاقيته قاعد قدامها
ورد اتخضت لما لاقيته قدامها و هى منغير حتى ملابسها الداخلية
ورد بعياط : هو ايه اللى حصل
فارس : خشى البسى حاجة على جتتك و انزلى مع الخدم يلا
ورد لسه هتتكلم راح فارس ضرب’ها بالقلم : انا مش قولتلك قومى قاعدة ليه
ورد راحت لفت الغطا على جسمها و قامت جرى و لاقيت لها جلابية قديمة و باين عليها انها دايبة
ورد وقفت قدام فارس
فارس: انجر’ى انزلى و قفة ليه
ورد كانت خايفة و لكن بقوة مزيفة : انا مش هنزل أقف مع الخدم انا مش خادمة
فارس وجه احمر و راح ماسك شعرها و جر’ها لحد المطبخ
فارس : انتى هنا اقل من الخدامة على الاقل الخدام عندهم شرف
ورد بعياط : والله العظيم انا مظلومة
سعاد والدة فارس : انتى ازاى تردى على فارس يلا جهزى الفطار
ورد وقفة تجهز الفطار مع الخدم و حتى هدومها اقل من هدوم الخدم اللى فى القصر
ورد وقفة فى المطبخ
فارس طلب ان ورد تقف ليهم و هما بيفطروا علشان لو حد احتاج حاجة
فارس: من النهاردة كل يوم تحضرى الفطار و الغداء و العشاء و توقفى علشان لو حد احتاج حاجة و احنا بناكل و بزعيق فاهمة
ورد بخوف : فاهمة
فارس : ايه القرف ده استغفر الله الاكل مليان ملح و راح رمى الطبق فى وش ورد
ورد بتلقائية : انت متخلف يا جدع انت ولا ايه حكايتك
فارس : انتى قولتى ايه و راح ضر’بها قلم جعلها تنزف د’م
منى : ايه قلة الأدب و بجاحة ديه طبعا واحدة زيك منتظرين منها ايه ما انتى اهلك ماتوا و لمحقوش يربوكى
ورد : الله يرحمهم..متجبيش سيرتهم على لسانك
فارس : لاء ده انتى قليلة الرباية و انا هربيكى من اول و جديد اعتذرى لستك منى
ورد : ….
فارس بغضب : بقولك اعتذرى
ورد بقهر : انا بعتذرلك يا ابلة منى
منى باستهزاء : ابلة ده انتى اللى ابلة
ورد لسه هترد
فارس راح شدها لاوضة و راح قل’ع هدومه و قطع هدومها و هجم عليها و صرختها بقت فى كل مكان
ورد : ابعد عنى يا فارس
فارس : هو حرام ليا و حلال للغريب ولا انتى مش بتحبى غير الحرام يا فا’جرة
فجأة
يتببببببببببببع