ورد : ارجوك ارحمنى يا عمى اعتقنى لوجه الله انا مظلومة مفيش حاجة من الكلام ده صح
عمها ( محمد ) و هو بيضر’بها بالحزام : بس يا فا’جرة انا لو عليا امو’تك و اغسل عارى منك
ورد : والله العظيم مظلومة
محمد : خلاص مفيش منه الكلام ده الدكتور بنفسه قال انك مش بنت بنوت يا مفضو’حة مين ابو الواد اللى فى بطنك ده و انا اللى كنت فاكر انك لسه مطلعتيش من البيضة اتريكى ماشية على حل شعرك
ورد : والله مظلومة
محمد : انهاردة فرحك على فارس ابنك عمك
ورد : ارجوك لاء انا موافقة اعيش خدامك تحت رجلك بس بلاش تجوزنى له
محمد راح ضرب’ها بالقلم : و كمان بتتشرطى يا فا’جرة ده احمدى ربنا انه رضى يستر عليكى و قبل على نفسه واحدة زيك
مرات عمها ( سامية ) ضر’بتها فى رجلها : قومى يلا البسى خلينى نخلص منك
ورد لبست فستان الفرح و اتكتب كتابها على فارس
و كانت قاعدة فى الأوضة خايفة
فارس دخل و قفل الباب وراه بغضب
ورد بدأت ترجع لورا و فارس بيقرب منها لحد ما لزقت فى الحيطة
ورد بعياط : ارجوووك ابعد عنى
فارس فجأة بدا يقط’ع فستانها
ورد بعياط : ابعد عنى والله العظيم معملت حاجة
فارس ضر’بها بالقلم : اخرسى يا زا’نية
و راح ربطها فى السرير شبه عار’ية و بدا يضر’بها بالكرباج
ورد بدأت صرخها يملئ البيت
و فجأة رمى الكرباج من ايده و قرب منها
ورد بعياط و خوف : ارجوك هتعمل ايه
فارس فجأة
استوب
نسيت اعرفكم
فارس الهوارى : شاب لديه ٣٠ سنة عنيه عسلى و شعره بنى طويل جدا و بعضلات و هو حاد الطباع و كبير عائلة الهوارى و رجل اعمال عايش فى الصعيد متزوج من منى و لكن لا تنجب و لكن فارس بيعشقها
ورد : فتاة لديها ١٥ سنة يتيمة و عايشة مع عمها محمد من صغرها و هى تخاف جدا من فارس لدرجة الرعب عنيها زرقة زى البحر و شعرها بنى فاتح و بيضا جدا و غاية فى جمال
يتببببببببببببع