#ضرتى_حامل_بقلم_سيدعبدربه
الجزء السادس :
بعد ما توصل ضرتى صفية ، عبدالله للباب وهى ماسكه ايdة بايdها . تدخل حماتى علينا واحنا بنتكلم . وتقول لصفية تعالى عوزاكى ،
و يدخلوا اوضة و يقفلوا الباب عليهم
حماتى : عاملة ايه يا صفية ، طمنينى على عبدالله معاكى ؟
صفية : الحمد الله يا ماما عبدالله زى الفل. وسيد الرجالة .
حماتى : يعنى ربنا إن شاء الله هيكرمه بحتت عيل صغير افرح بيه قبل ما اموت
صفية : بعد الشر يا ماما عليكى ، ايوة إن شاء الله قريب اووى البيت دة. هيتملى اولاد
و يملوا عليكى البيت و يتنططوا على كتفك .
حماتى : يارب يا بنتى ياااارب اشوف اليوم دة بقااا .
صفية فى خبث ودهاء : بس …. بس….
حماتى : بس اية يا بنتى !! فى اية ؟!!
صفية : ابدا يا ماما. بس عبدالله مش مساعدنى احقق حلمك انتى وبابا .
.
حماتى : ازاى يعنى مش مساعدك؟!
صفية : ابدا عاوزنى انزل واشتغل فى البيت من دلوقت وشكله وحشته ست ناهد
ومش قادر على بعادها .
حماتى : لا تنزلى فين دلوقت انتى لسه عروسة يتقعدى فى اوضتك زى الباشا. وكل حاجة تيجى لحد عندك ، وبعدين. ناهد مين دى. ، دى تقعد على جنب شوية ،
احنا عاوزين ربنا يكرمنا بقا بعيل ، وتحمد ربنا انها لسه هنا فى البيت .
صفية: والله يا ماما قوليله انتى انا مقدرش اقوله كدة .
.
حماتى : اه هقوله طبعا هو انا هسكت على كدة
اطلعى يلا على اوضتك .
تخرج صفية من الاوضة وهى بتضحك
و بتتمايل بدلع فى مشيتها .
و تبصلى و تقول : انا طالعة بقا يا ماما علشان اجهز حاجات لبووودى .
استغربت اووى لكلامها دة بودى ايه الى هتجهزله حاجات ؟!
دى ليلتى انا هى مالها ،
مrدتش اقف كتير على كلامها دة و كملت شغل البيت و بعدين دخلت اخدت حمام سخن و استنيت عبدالله لما يرجع من الشغل
بعد العصر يخبط الباب ، اروح افتح بسرعة
الاقى عبدالله اااه يا قلبي .
عبدالله : سلام عليكم يا حbبتى .
انا : وعليكم السلام يا قلب حbبتك من جوه
عبدالله : خلى بالك. الليلة هنسهر مع بعض للصبح ماشي .
انا : يا قلبى انت انت واحشنى اوووى و مستنياك على احر من الجمr .
تسمع حماتى صوت عبدالله تخرج وتقوله : انت جيت يا ضنايا ؟
عبدالله : ايوة يا امى اخبارك ايه يا ست الكل
حماتى : انا زى الفل يا 7بيبي ، بس تعالى عاوزاك ضرورى .
يدخل عبدالله الاوضة بتاعت امه. وتقفل امه الباب ؟!!
هى اية الحكايه. كل شوية حماتى تاخد حد. وتدخل بيه الاوضة و تقفل الباب !!
حماتى : صل على النبي يا بنى .
عبد الله : عليه الصلاة والسلام .
حماتى : احنا وافقنا انك تخلى ناهد على زمتك و مطلقهاش علشان تتجوz. وربنا يكرمك بعيل
يشيل اسمك واسم ابوك .
وانت لازم تعمل لكدة و تحطه فى دmماغك،
عبدالله : ايوة يا امى. حصل ايه بس؟!!
حماتى : صفية لسه عروسة والمفروض انت الشهر دة كله متسبهاش لحظة ، يمكن ربنا يكرمك فى الايام دى يا 7بيبي ،
عبدالله : شهر معاها ، فى ايه يا امى ، انتى ناسية ناهد دى مrاتى التانية. وليها حق عليا. زى صفية ؟!!
حماتى : مش ناسية. بس صفية اهم من ناهد،
صفية الى هتجبلك الولد و هتخلف ليك.
مينفعش تسيبها الايام دى ،وبعدين انا مش عاوزة منها حاجة تحت فى البيت خالص .
سيبها فوق دلوقت . ولو بتحbنى بجد خليك معاها اسبوع تانى ، نفسي افرح بعيالك.
عبد الله : يا امى دة رزق من عند ربنا. مش بكترة القعدة مع صفية .
حماتى : طيب ريحنى علشان خاطرى .
عبدالله : يا امى انا قولت لناهد انا هسهر معاكى النهاردة اقولها. اية دلوقت بس .
حماتى : قولها اى حاجة ،هى مش هتزعل منك.
عبدالله : لا يا امى مقدرش اكسر قلبها وفرحتها كدة لا مش هينفع.
حماتى تضايق و تنادى عليا : يا ناااهد ….ناهد .
اسمع صوتها اروح ليها بسرعة : نعم يا ماما .
حماتى : عبدالله مينفعش يسيب العروسة
دلوقت على الاقل شهر احنا عاوزين ربنا يكرمه بقا .
انا : ما يقعد يا ماما حتى سنة هو انا الى بحكم عليه يقعد او ميقعدش
عبد الله : يا امى الى بتعمليه دة غلط انتى كدة بتصغرينى .
انا : لا يا عبدالله عادى خالص اطلع انا مش هزعل و ياريت متنزلش من عندها إلا لما تحمل صفية وتنزل بالعيل لامك .
اخدت نفسي و مشيت والدmموع فى عنيا
بعد شوية جه عبد الله ورايا وحضnى اووى
وقالى : متزعليش يا حbبتى من ماما
انتى عارفها طيبة و بتحbك بس عندها وسواس الموت وكدة. و عاوزة تشوف عيل .
انا : هى علشان كدة. تهضم حقى وتظلمنى كدة ، انا علشان خاطرك اعمل اى حاجة. ، علشان اسعدك انت بس .
عبدالله يحضnى اووى. و يمسك ايdى يبوsها و يبوsنى فى عنيا علشان مبكيش .
عبدالله: حbبتى عاوز اقولك حاجة ،
انا لو لفيت الدنيا دى كلها مش هلاقى واحدة زيك. ولا هحb حد قدك ابدا
حتى لو اتجوzت كل نساء. الكون محدش
.
هيقدر ياخد مكانك فى قلبي ابدا .
انا : عبدالله انا متحملة كل دة عشانك انت ،
انت مش متخيل كمية النار جوايا قد اية
انت متخيل بجيب واحدة بايdى ليك
وعلشان تجيب عيل ليك ،
علشان انا مش قادرة احقق حلمك .
ومش اعتراض على امr الله ،لكن صعبة اووى عليا ،.
عبدالله : انا عارف يا قلبى و حاسس بيكى
متفتكريش انى مش مقدر دة.
انا : عارفة بس غصب عنى .
خلاص يا عبدالله اطلع ليها انا مسامحاك .
و يارب يكرمك و يريح قلبك .
عبدالله : لا مش هطلع دة يومك انتى .
انا : لا يا عبدالله مش عاوزين مشاكل. و متزعلش امك منك .انا عارفة هتقول انتى السبب فى كل دة.
و احنا بنتكلم مع بعض و بحاول اقنع عبدالله
حصل حاجة غريبة جدا .
مكنتش فى الحسبان ولا على الخاطر.
يا ترى ايه الى حصل ؟ وهيحصل ايه ؟
الجزء السادس من هنا ⬅️⬅️