حكيم فى نفسه: هى دى اللى بدور عليها…
عودة من الفلاش
محاسن: لابس ورايح فين والنهارده لسه صباحيتك يا عاصم..
عاصم: اظن انا عملت اللى نفسكم فيه وقبلت بالمهزله اللى اسمها الجواز اللى فرضتوه عليا..لحد هنا واستوب محدش ليه دعوة بحياتي. أخرج ادخل دا شئ يخصنى..
حكيم: انت شكلك اتجننت ازاى تكلم جدتك بالشكل دا..
محاسن بحزن: خلاص اللى تشوفه يا عاصم..وتركتهم وذهبت لحجرتها
عاصم بضيق فهو لا يستحمل حزن جدته
طرق باب حجرتها ودخل
عاصم: آسف يا جدتى غصب عني بس اللى حصل دا..صعب انا يتفرض عليا واحده..ج.ا.ه.ل.ة. وف.ل.ا.حة..كمان بالشكل دا
محاسن: انسي يا ابنى اللى فات البنت شكلها طيب ودخلت قلبي من اول ما شوفتها..
عاصم: المهم عندى أن حضرتك ما تزعليش
محاسن: طيب علشان خاطرى بلاش خروج النهارده..حرام تسيبها يوم صباحيتها.البنت ملهاش ذنب..
عاصم وهو يحاول كتمان غضبه:..حاضر
محاسن: النهارده عمك ومراته وأولاده جايين علشان يباركوا ليك انت والعروسه وهيتعشوا معانا
عاصم: وايه المطلوب