فرح: اتفقنا
فهد كان وقتها مبسوط ان فرح اتأقلمت مع حد وخصوصاً انها من النوع الانطوائى اللى مش بياخد على الناس بسرعة واستغرب انها اخدت على قمر بالسرعة دى
فهد : توحيده خدى شنطة عاصم بيه الاوضة اللى جنب اوضتى
توحيده: تمام يا فندم
فهد : اطلع حضرتك ارتاح انتى جاى من سفر واكيد تعبت
عاصم : تمام
فرح : هو مين دا
قمر : جدو وجدك انتى كمان
فرح ببأتسامة: يشرفنى اوى
فهد وهو بيبص لقمر : يلا
فرح : هتروحوا فين
فهد : مشوار صغير كدا ورجعين يلا يا قمر
قمر : تمام
عند المحامى
شهاب : كدا تمام اوى بس فيه حاجه مهمة برضوا انتوا لازم تعرفوها
فهد بضيق : ايه تانى
شهاب : فى خلال السنة دى انت مينفعش تتجوز حد تانى غير مدام قمر
فهد فى نفسه : لا حسبتها صح يا بابا عشان عارف انى بحب سارة بس تمام ما انا اكيد مش هضحى بالثروة دى كلها عشان سنة
فهد : تمام موافق
شهاب : اوك دا ورق توزيع الميراث عليكم اتفضلوا امضوا
فهد وهو بيقوم : حاجة تانية يا متر
شهاب : لا تمام كدا
فهد وقمر كانوا لسه هيمشوا
شهاب : بشمهندس فهد
فهد : نعم
شهاب : فى خلال سنة تكونوا خلفتوا وإلا كل اللى عملته دا هيروح على الفاضى
فهد وهو بينفخ: ماشى
فى عربية فهد
قمر : هو مينفعش تدينى فلوس عملية جدو وامشى انا
فهد بعصبية وصوت عالى ارعبها: والله العظيم انا ما ناقصك انتى لو مشيتى مش هيبقى فيه فلوس لا ليا ولا ليك انا هقف على الرصيف اشحت وانتى جدك هيم@وت منك
قمر : خلاص انت بتتعصب كدا ليه
فهد : عشان انا عديت الكلام دا كتير وانتى برضوا مركبة دماغك مش عارف ازاى ومبتفهميش
قمر : متغلطش
فهد : صبرنى يا رب
فى القصر فهد و قمر رجعوا وكانوا فريدة وسارة قاعدين
سارة وهى بتمسك ايد فهد : وحشتنى اوى من انبارح
فهد : وانتى كمان يحبيبتى
قمر بدموع مش عارفه سببها: هى مين دى
سارة وهى بتمسك زين جامد قدمها: حب عمره يحبيبتى ولولا وجودك كان زمانى انا اللى مراته
قمر : بجد تمام انا طالعة