قمر وهى بتقوم: ماشى قوم يلا
فهد ببأتسامة: انتى ما صدقتى
قمر : نينننننى ظريف اوى
فهد بصلها بحب
قمر وقتها تاهت فيه
فهد ببأتسامة: قمور اوى كدا
قمر وهى بتفوق: اطلاقا
فهد بحب : تصبحى على خير
قمر : احم مش فاهمة انا ايه الناس اللى معندهاش دم دى
فهد : ماشى يست قمر مقبولة منك
فى الصباح فهد صحى وكانت قمر لسه نايمة راح عندها وبصلها بحب وفضل يملس بأيده على خدها
فهد : قمر وانتى فعلا قمر بعشقك يا عمرى
فهد: قمر يا قمر يا ربى انا اللى عملت فى نفسى كدا حبيت غيبوبة
فهد قرب عليها وغمض عينه وقب’لها
قمر وقتها فتحت عيونها و زقته بايده: ابعد يا عم انت هو فيه ايه
فهد بضحك: ما انتى اللى مش بتصحى بالذوق وكمل وهو بيغمزلها فقولت اصحيكى بطريقة المتجوزين
قمر بخجل وهى بتقوم : انت بجد واحد قل’يل الادب
فهد : طب يلا البسى عشان تروحى الكلية
قمر اتجاهلته وقامت تلبس
على تربيزة السفرة
فرح: صباح الخير
قمر وفهد : صباح النور
فهد : اقعدى افطرى الاول
فرح وهى بتعمل الساندوتش: هتأخر على الطابور يا ابيه
قمر : طب استنى السواق يوصلنى فى طريقك
فرح: طب يلا
فهد : هوصلك انا
قمر : مش عايزة يلا يا فرح
فهد : ماشى يست يا قمر اقعدى اعندى كتير وانا هفضل وراكى
فى كلية الهندسة جامعة القاهرة
قمر كانت ماشية ولاقت حد بيحط ايده على عيونها
سها : انا مين
قمر : مش هتبطلى حركاتك دى بقى