الدكتوره احسان راكبه عربيتها وواقفه في اشاره كان اليوم ده حر جدا والناس مش طايقه هدومها من كتر الحر
التليفون بتاعها كان محطوط علي الكرسي اللي جنبها وبيرن
احسان: ( بطلع منديل علشان تنشف العرق بتاعها ومدت ايدها اخدت الموبايل لاقيته مامتها )
احسان: يووووه ياماما دي المره العاشره اللي تتصلي بيا فيها
ام احسان:—————–
احسان: بقولك جايه ياماما جايه زحمه مواصلات مش اكتر
ام احسان:_____________
( احسان بتبص لاقيت اللي بيمسح ازاز العربيه )
احسان: امشي انتي كمان مش ناقصه قرف علي الصبح
ام احسان: ________________
احسان: ياماما مش ليكي اكيد مش هقولك انتي مش ناقصه قرف دي البنت اللي بتمسح الازاز
بدور كانت بتمسح ازاز العربيه وراحت وقفت قدام باب احسان
بدور: ممكن اي حاجه افطر بيها ونبي
احسان: ( بعدم اهتمام ) امشي ياشاطره من هنا احسنلك
ام احسان ( في الفون ): _______________
احسان: ( بعصبيه ) يوووووه ياماما قولتلك مش انتي
احسان قفلت الفون ولفت وشها وبصت لبدور
واول ما شافتها اتصدمت حرفيا الشبه بينها وبين فيروزه كبير جدا زي ما شافت فيروز في الصوره
بدور: انا ماكلتش حاجه من امبارح اي حاجه الله يكرمك علشان جعانه اوي
احسان ( شافتها وهي لسه متنحه في وشها )
بدور: يااستاذه
احسان: _______________