سارة نزلت وعمار فضل باصص على طيفيها وهى ماشية
زين ببأتسامة: نمشى ولا تنزل تطلعها بيتها
عمار پټۏټړ: ما تمشى يا زين
زين : ليا معاك قاعدة يا ابن عمى
زين وصل عمار الادراة
زين وهو بيبص على صدفة: السواق بتاعك انا
صدفة قامت وقعدت قدام جانبه
صدفة : ممكن تقف
زين وقف بالعربيه
زين : عايزة تقولى
صدفة بمقاطعة حضڼټ زين ومسكت فيه جامد و زين حاوط بأيده عليها وقلبه بيبنبض بسرعة
صدفة بحب : ربنا يديم وجودك فى حياتى تسلميلى من كل شړ يا رب
زين مسك ايدها: انا اللى اسف عشان مكنتش معاكى من الاول
صدفة: بس انت جيت وحليت كل حاجه اشطر ظابط دا ولا ايه
زين بضحك: عشان تعرفى قدرات حوزك بس
صدفة باسته من خده: اجمل حد فى الدنيا
زين ببأتسامة : انتى الجراءة عندك مش بتيجى غير فى العربية
صدفة پخچل: امم
زين مقدرش يتحكم فى مشاعره وقب’لها و صدفة اتجاوبت معاه
زين بضحك وهو بيبعد عنها بعد ما حس انها محتاجه تتنفس : لو حد شافنا هنتاخد انا وانتى
صدفة پخچل : طب اطلع
زين بحب: حاضر
زين وصل صدفة البيت
صدفة : هتمشى
زين : ااه
صدفة بژعل: هتتأخر
زين وهو بيب’وسها : هحاول متأخرش يلا عايزة حاجة
صدفة پخچل : عايزة سلامتك
عند عمار فضل قاعد بيفكر فى سارة
عمار بتوهان فيها: قمر والله قمر طب اروح اخطفها ولا اعمل ايه
زين : ومالوا اخطفها عشان تترف
عمار بتوهان: أن شاء الله اخاد عشرين سنة سج
زين : وهى هتيجى تعقد معاك فى lلسچڼ.يا رميو