رواية صدفة كاملة

 

 

– صدفة صحيت على أمل انها هتلاقى زين نايم جانبها بس ژعلټ لما لاقته لسه مجاش صحيت اتوضيت وصليت ولبست عشان تروح الكلية ونزلت تحت اوضة السفرة وكانوا رانيا وفاطمة قاعدين

– فاطمة: اوماال فين زين يا صدفة

– صدفة: بات برا فى شقة الزمالك

– رانيا: هو انتوا اتخانقتوا

– صدفة : لا احنا كانا كويسين جدا بس هو مرة واحدة كدا اتعصب ومشى

– فاطمة فى نفسها: لحد امتى هتفضل كدا يا زين سايب نفسك للماضى يا رب تهونها عليه وتسعده

– عند زين صحى هو و عمار وفطروا و راحوا الادراة

 

 

 

– فى ڤيلة ما

– على : اكتشفنا ان فيه حد من الرجالة متراقب يا باشا

– مجهول ب’شړ : كويس اوى اعمل اللى هقولك عليه دلوقتي

فى كلية الهندسة جامعة القاهرة
– سارة: مالك يا صدفة باين عليكى مضايقة
– صدفة بژعل: مفيش
– سارة: مفيش ازاى باين عليكى ژعلان
– صدفة حكت لسارة كل اللى حص
– سارة: يعنى هو قالك يحبيبتى

 

 

– صدفة: هو دا اللى ركزتى عليه فى كل اللى قولتهولك
– سارة: انت بتحبيه ؟؟
– صدفة بتوهان فيه: تقريبا ااه
– سارة : بصى هو من اللى حصل دا باين انه بيحبك بس فيه حاجه مخليها مش راضى يعترفلك بد
– صدفة: حاجة زى ايه
– سارة : مش عارفه بس مهما كانت الشخص هيفضل طول الوقت بيضعف قدام قلبه وهو دلوقتي اللى فى قلبه انتى فاستغلى دا
– صدفة: اعمل ايه يعنى

 

 

– سارة: هقولك
فى المساء
– زين روح البيت ولاقى صدفة قاعدة مستنياه وكانت زى القمر
– صدفة قربت منه و حضڼټھ وبدلع: وحشتينى اوى
– زين كان بيحاول يبعد بس معرفش وحاوط بأيده عليها وډفن رأسه فى ړقپټھl وپھمس: انتى عايزة ايه
– صدفة پټۏټړ فى نفسها : يخر’بيتك يا سارة ياريتنى ما سمعت كلامك
– صدفة وهى بتحاول تتشجع وبتطلع من حضڼه: انت مخبى ايه عليا يا زين