عبد الرحمن : انت واحد مستفز ومين دا اللى حضرتك شايفه مناسب عنى بقا محدش يقدر يتقدملها البلد كلها عارفه انى بحبهاااا
زين : احترم نفسك وانت قاعد بتتكلم انت مش قاعد فى الشارع علشان تتكلم كدا .. وبعدين مش شرط يتكلم ويجى يتقدم انا لو طلبت منه يتجوزها هايتجوزها ومش هايرفض
عبد الرحمن بنفس عصبيته : يطلع مين دا
زين : احمد مثلا
(الكل اتصدم من كلام زين حتى توحيدة )
احمد :نعم انت بتقول ايه يا استاذ زين … اهدى بس عبد الرحمن صاحبى وايمان اختى
زين : صاحبك دى تخصك متخصنيش وايمان مش اختك …. وعم حسن كان بيحبك لدرجه انه بيتمناك لبنته … وانا بقا مكانه وبتمناك لبنته
عبد الرحمن : والله هاقتلك …. ايه اللى انت بتقوله دا احمد وايمان ايه انت عاوز توصل لايه قولى
كريمه : اهدى بس يا عبد الرحمن .. لا حول ولا قوة الا بالله ليه كدا بس يا استاذ زين تكسر بخاطرهم … انت مش شايفه هايتجنن ازاى …..طيب بلاش ابنى ..ايمان انت مش شايف حالتها عامله ازاى… ما تتكلمى يا حجه توحيدة
توحيدة : انا قولت ان الموافقه والرفض فى ايد زين وانا مقدرش اتكلم
ايمان مبطلتش عياط من بدايه كلام زين : ماما … ارجوكى
توحيدة : اسكتى
عبد الرحمن : وكلامى ليكى يا حجه … انتى نسيتى
زين : الكلام سهل اوى ….. مثلا انا ممكن اكلمك واقولك كلام قد ايه انا بحبك وبتمنالك الخير وانا من جوايا مش طايقك وبتمنالك الشر كله
عبد الرحمن بنرفزة : قصدك ايه ان بضحك عليهم …. تقدر تقولى هاكسب ايه وانا بضحك عليها هاخاد ايه من ان اتجوزها واسافر بيها
زين : الله اعلم يمكن عاوز تكسرها ولا تحقق اغراض حد تانى … هانعرفه مع الايام
عبد الرحمن : الزم حدودك ….وعلى فكرة انا عارفك كويس وعارف انك زين الجارحى
زين بسخريه : شوفت اهو انا قولت الايام هاتعرفنا انت عاوز ايه….. مجبتش سيرة الثوانى
عبد الرحمن : انا مش فاهم قصدك ايه… انت حد معروف اوى وانا شوفتك قبل كدا فمؤتمر فى جامعه القاهرة