(مراد قاعد مصدوم من كلامها ومنظرها وهى بتعيط وبتحكى وحس انه عاوز يقتل على
وزين غضبه زاد من ناحيه على ومن ناحيه صاحبه اللى ظلمها وضربها وهو اكتر حاجة بيكرها راجل يمد ايدة على بنت .. ليليان دخلت عليهم )
ليليان : هو انا ممكن افهم فى ايه … ومحدش يكدب لو سمحتووا … وانت ازاى قاعد كدا ومراتك نازله من هنا منهارة بالشكل دا )
زين : اهدى يا حبيبتى
ليليان : اهدى ايه يا زين… انا عاوزة افهم فى ايه .. عملتوا فيها ايه خلاها تقولى الكلام دة
زين بتوتر : هى قالت ايه ؟
ليليان : اهدى ايه يا زين… انا عاوزة افهم فى ايه .. عملتوا فيها ايه خلاها تقولى الكلام دة
زين بتوتر : قالت ايه ؟
ليليان : قالت انها مبقتش عاوزة تشوفنا تانى ونبعد عنها .. ليه يا زين طيب جوزها وزعلها انت مالك وانا مالى … انا عاوزة افهم لو سمحت … ومراد ازاى قاعد كدة وسايبها .
زين قرب منها ومسك ايديها وباسهم : ياروحى اهدى … مفيش حاجة بس دى مشكله بسيطه بينها وبين مراد وهى عاندت مراد فى وقت مينفعش تعاند فيه وهو اتعصب وغلط وعمل حاجة عيب انه يعملها وانا غلطت الاتنين وسارة نرفوزة ومشيت معيطه بس دى كل الحكايه.
مراد : انا ماشى .
زين : اهو شوفتى مراد مش هايقدر يبعد عنها وهايجرى وراها اهو.
مراد : بس انا مش هاجرى وراة حد يازين ولا هاصالحها .. عن اذنكو .
(مراد مشى وزين شتمه فى سرة وليليان مصدومه من بجاحته معقول مزعل مراته وقاعد هادى كدة وكمان مش هايصالها ).
ليليان : ايه دا فى ايه بجد .. فى حد يعامل مراته كدا … هو انت بتكدب عليا فى حاجة .
زين اخدها فى حضنه : انا مبكدبش.. بس صدقينى الاتنين غلطوا …. وهما بيحبوا بعض اوى … بس يا حبيبتى دا كل اللى حصل .
ليليان : طيب وبعدين هانسيبهم كدا تعاال نروح على بيتهم ونحاول نهدى سارة .
زين : احم لا ما سارة عند مامتها اكيد ياعنى مشيت زعلانه مش هاتروح عند امها .. بصى يا حبيبى مش انتى عاوزة تصالحيهم ؟!
ليليان : اه طبعا .
زين : خلاص ياقلبى … اسمعى كلامى ونفذى كل حاجة اقولك عليها واحنا هانصالحهم ماشى …. ودلوقتى بقا ممكن تسيبنى امشى اروح لمراد لازم اقعد واتكلم معاه
ليليان : ماااشى … بس بردوا انت مقولتليش سبب المشكله .