عيسى:مكنتش اعرف والله يا عم
رحيم:عايز اي
عيسى: تعاله شيل قبالى الكنب نرجعه لصحابه
رحيم: تمام يلا
في اوضه تانيه
عمت حسن: اي يا ام قمر الكلام الى سمعته دا عقلى بتك وقليلها الى بتعمله دا ميصحش
نواره بهدوء: والله يا ام حبيبه حسن وافق على الكلام دا ودي حاجه تخصهم هما لاتنين
ام حبيبه: فجر البنات هنقول اي تمشي كلمتها على راجل
نواره قامت پضېق: بعد اذنك يا ام حبيبه
نواره طلعت پضېق شافت شمس واقف بتببص على عيسى الى واقف مع رحيم
نواره بحده: شمس
شمس اتنفضلت ورحتلها
: ايوه يا امى
نواره: واقفه وسرحانه كدا ليه
شمس پټۏټړ: مفيش
نواره: طاب يلا شوفي اختك رحمه راحت فين علشان ماشين
شمس: حاضر
رحمه كانت في المطبخ بتغسل المواعين علشان متسبهاش لقمر
شمس: يلا يا رحمه وسيبي الباقي لما نيجي پکړھ
رحمه مسحت اديها
: دقيقه هقول لرحيم انى ماشيه
رحمه اتجهت لبرا وقرب من رحيم
رحمه: انا مروحه عايز حاجه
رحيم: لا… هرن عليكى لما اروح متنميش
رحمه: حاضر… هو عمى سيد مجاش معاك
رحيم: لا جه بس واقف مع الرجاله برا.. روحى انتى دلوقتي وپکړھ انا هاجى اخدك
رحمه: تصبح على خير
رحيم: وانتى من اهله
في بيت منصور
حنان: انا هرجع يا حماتى دلوقتي…
فوزيه: احنا خدنا الى عايزينه هترجعى ليه
حنان: لا ياحماتى لسه مختش كل الى عايزه الى حصل دا يفضل سر بينا ماشي انا مع رحيم وسيد ومتعملوش حاجه بالورق غير لما اطلعه من البلد دي
فوزيه: متسقيش فيها يا حنان ولو حسيتي انك هتخسرى حاجه ارجعى علطول
حنان: تمام انا همشى دلوقتي علشان زمانهم جاين من عند حسن
في بيت سيد
اول ما رحيم دخل حنان قالبته
حنان: ممكن اتكلم معاك
رحيم خدها وتجه للمكتب
: اكيد
في المكتب
حنان: اي المطلوب منى دلوقتي يا رحيم
رحيم بهدوء: انتى عايزه اي يا حنان
حنان: مش عايزه ارجع بيت منصور وعايزه اطلق من ياسر وابوى ميتئذيش
رحيم: هيحصل يا حنان هيحصل بس عندى طلب منك
حنان: وانا تحت امرك في كل حاجه
رحيم: تمام يا حنان
حنان طلعت و سيد دخل
سيد: كانت عايزه اي دى
رحيم: انا تعبت يا حج ومش عارف اعمل اي منصور مش ساكت وانا مش عارف اخر الى بيعمله دا اي هفضل اصد لحد امتى انا عايز يا قا0تل يا مق0تول
سيد حط ايده على كتفه
: اصبر يا ابنى على جارك السو يا يرحل يا تجيه مصيبه تاخده
رحيم اتنهد: الرجاله بتقول إن منصور خسارته كانت كبيره في المحصول السنه دي وعايز يعوض فتاجر في المننوعات… نبلغ عنه ولا نعمل اي