قامت وعرفتهم شغلهم لحد ما هربو
ملك:مبيجوش غير بالعين الحمرا
رجعت ملك الشاليه بتاعها إلى على البحر ونامت وابتسم واحمرت لما افتكرت ليله عمرها ودمعت بس بسرعه قامت وراحت لميس ملاكمه متعلق وقعدت تدرب
عند حمزه نام على سريره بإرهاق بعد رحله بحث كبيره
حمزه:كانى كنت فى حلم وصحيت على كابوس بس انا هفضل وراه لحد ما ارجعه حلم جميل
غمض عينيه شاف ظلها وهى بتحضنه:حموزى مش جعان.
حمزه بابتسامه:جعان اوى.فتح عينيه ملقهاش
نام تانى بزعل
عند ملك وهى بتدرب جامد تعبت فوقفت وسندت رأسها على الكيس وغمضت عينيها حسبت بحمزه بيحضنها من ضهرها وبيدفن رأسه في رقبتها:انا جعان
ملك ابتسمت:طب ما تاكل هو انا ماسكاك
فتحت عينيها ملقتش حد قعدت في الأرض وهى مبتسم وبعدين عيطت جامد.
بعد شهرين
حمزه:برضو مفيش اى اخبار عنها
نادر:صدقنى معرفش بس الى اعرفه ان حلا بتشوفها لكن فين وامتى مش بتعرف
حمزه:تفتكر لو سالتها هترضا تجاوبنى
نادر:مش عارف بس حاول
حمزه:طيب ادعيلى
راح حمزه ومعروف عن حلا فى فتره الحمل بيبقا مزاجها متقلب وبتض’رب اى حد بيضايقها باى حاجه جنبها
حمزه:حلا
حلا:اهلا حمزه
حمزه:اهلا متعرفيش فين ملك الله يخليكى يا حلا قوليلى
حلا:معرفش للاسف لو اعرف مخليش عليك ابدا.
حمزه:لا انا واثق انك عارفه ومش عايزه تقوليلى
حلا:يابنى لو عارفه هخبى عليك ليه
حمزه:عشان صاحبتها
حلا:ويرضيك اخو’ن صاحبتى
حمزه:لا
حلا:يبقا العب بعيد يا شاطر عشان بدأت اتعصب
حمزه:حلا عشان خاطر العيش الملح إلى بينا قوليلى على مكانها
حلا مسكت تحفه من جمبها وقالت بصوت عالى:معرفش دلوقتى ابعد عن وشى
نادر بضحك:تعال يا حمزه مبتهزرش هتعملها بجد
عند ملك
ملك:وحشتنى يا برو
زياد:وانتى اكتر
ملك:كنت زهقانه اوى هنا
زياد:صديقك جيه وكل حاجه هتتصلح
ملك:زياد انا حاسه انى اتجننت بقيت بتخيله فى كل مكان هنا
زياد: متقلقيش ده عشان بس وحشك
ملك:طب مانا وحشنى الكل اشمعنا هو إلى بتخيله
زياد:مش عارف يمكن عشان بتحبيه
ملك:يمكن المهم انت قولى عملت ايه مع انجل اتجوزتو وله لسه
زياد:اكيد ومستنى اخبار حلوه جايه فى الطريق
ملك:لا بتهزر
زياد بضحك:لا والله باين عليها الأعراض بس هى مش عارفه وانا عارف وساكت
ملك:يا لئ’يم
زياد ضحك:طيب ما تيجى نخرج نغير جو
ملك:عارف وحشنى الميتم اوى
زياد:نجيبهم هنا
ملك:لا لا مش عايزه حد يعرف مكانى
زياد:ليه يا ملك كل ده انا معرفش عنك انك جبانه