الجد:يعنى ابوك إلى بعتك.
حمزه:ايوه.
الجد:طيب انا هبحث فى كلامك ده واشوفه صح وله لا لو صح صدقنى يا حمزه ابوك هيندم على اليوم إلى اتولد فيه هو لسه ميعرفش ابرهيم الدالى يقدر يعمل ايه .(ابرهيم الدالى هو الجد)
حمزه بتوتر:ه هتعمل ايه يا جدو.
الجد:ملكش انت دعوه اتفضل يالا روح شوف امك امك تعبانه اوي بسببك حاسه انها غلطت عشان كده انت مش بتحبها حاسه بالذنب هو معملتهوش .
حمزه:هحاول اصلح ده اوعدك
الجد بتنهيده:اتمنى
حمزه طلع وخبط على الباب ودخل الأوضه.
ملك بعصبيه:انت مين سمحلك تدخل اطلع بره
عمتها مسكت أيديها.
ملك بقلق:عمتو انتى كويسه
عمتها بقيت تبتسم ليه وقربت منه وحطيت إيديها على وشه وهى بتضحك
حمزه:امى .
عيطت لما سمعت الكلمه ديه منه ياااه وحشتها اوى
ملك كانت كتأثره جدا.
حمزه مسك أيد مامته وباسها:انا اسف اوى .
مامته بقيت تهز راسها وهى بتضحك وسط دموعها
حمزه حضنها:وحشتينى اوى يا امى.
ملك كانت لسه هتنطق وتتخانق معاه مسكتها ولاء وشديتها لبره
ملك:ايه سيبينى اوريه شغله.
ولاء:حرام مش شايفه عمتو مبسوطه ازاى سيبيهم.
ملك:مستحيل يا جدووووووووو
نزلت أجدها تحكيله.
ملك:جدو انا كنت عمتى ومش هتصدق ده حمزه .
الجد:راح لها واعتزر.
ملك بإستغراب:انت عرفت ازاى
الجد:عشان كنا بنتكلم من شويه
ملك بفضول:وقالك ايه.
الجد:قال إنه أبوه كان جابره على الفراق ده
ملك: يا راجل.
الجد:انا برضو الكلام مش داخل دماغى وهبحث عن الحقيقه بنفسى.
ملك:يا جدو يا كونان يا خطير
الجد شدها من ودنها:يا بنتى بطلى كلام اهبل.
ملك:اه اه خلاص يا جدو اسفه اسفه
سابها جدها
ملك طلعت اوضتها تكلم طارق.
ملك:اهلا بالى مش معبرنا
طارق بضحك: والله مشغول يا حبيبى
ملك:وياترى ايه إلى شاغلك غيرى.
طارق:محدش يقدر يشغلني غير العياده مش كده برضو.
ملك:تصدق اقنعتنى.
طارق:بتعملى ايه.
ملك: وله حاجه ملل بس من اول الاسبوع هيبدا الاكشن
طارق:ليه ايه هيحصل.
ملك:هنزل اشتغل مع حمزه فى شركه بابا
طارق:وليه حمزه.
ملك:مش عارفه ده قرار جدو وبابا على أساس يعنى أنه يعرف يدير الشغل ويعلمنى يعنى.
طارق بضيق:وانتى وافقتى
ملك:ايوه يا طارق ده قرار جدو انت عارف مفيش مناقشات فى كلام جدو
طارق بضيق:وهتطلقى امتى بقا.