مصطفى: خالص
عائشه: ولا حد هيقدر يأذينى
مصطفى: ابدا على طول ربنا بيحمينا وانا بعد ربنا هفضل احميكى طول عمرى محدش يقدر يمس شعره منك ابدا
عائشه: اه عشان انت ظابط وتقدر تقبض عليهم
مصطفى: لا مش عشان انا ظابط ده عشان وبيشاور على قلبه عشان ده لم بيحب بيخاف اووى على إلى بيحبهم ولازم طول العمر يفضل يحميهم
عائشه وشها احمر اووى واتكسفت
مصطفى: شكلك ذى القمر وانتى مكسوفه
عائشه بخجل شديد: مصطفى بس
مصطفى: مصطفى والله مش عارف يعمل ايه معاكى
بس يلا قومى عشان الإمتحانات على الأبواب وانا عايز درجات عاليه
عائشه: حاضر انا هذاكر كويس
مصطفى: وانا هساعدك
وفعلا مصطفى فضل يساعدها ويذاكرلها لحد ما نامت
وفضل الحال لحد ما عمرو وعمر وعائشه امتحنوا وجابوا درجات عاليه
وعدت سنتين لحد ما بقوا فى تالته ثانوى وعائشه قربت من ربنا اووى ولبست اللبس الشرعى ومصطفى فضل معاها والعسل كلها بقت فرحانه بيها اووى وكبروا وكان مصطفى بيسافر فتره ويرجع بحكم شغله وحمزه مجتهد جدا فى دراسته وبيساعد الناس الطيبين فى مجاله والبيت كله قرب من ربنا أكتر وكانوا عايشين أسعد أيام حياتهم لحد ما حصل إلى مكانوش يتوقعوه
♡♡♡♡♡♡
مدحت: خلاص هتسافر يا حبيبى
مصطفى ميل على ايده يبوسها: خلاص يا جدى ما انت عارف الشغل
مدخت: ربنا معاك يابنى خلى بالك من نفسك
زهره بخوف: ليه لازم تروح سيناء
مصطفى: لازم اخدم بلدى يا امى هناك متخافيش ابنك راجل
ماجده: خلى بالك من نفسك يا مصطفى ربنا يجعلك يا حبيبى فى كل خطوه سلامه
زهره: يارب يا ماما يارب خلى بالك من نفسك يا حبيبى عشان خاطرى ولازم فى اقرب وقت تكلمنى
مصطفى: حاضر يا امى
حمزه: هتوحشنى اووى يا باشا