عائشه: انا مش هكون عايزه حد يشوفها غيرى وومكن اوريها للناس إلى بحبهم
مصطفى: يعنى هتوريها للناس إلى انتى بتحبيهم بس يعنى مش للناس كلها
عائشه: لا للناس إلى بحبهم بس
مصطفى ميل على رأسها وباسها: شاطره يا عائش كده قدرتى تفهمى انا عايزه اقولك ايه وفيه حاجه لم تكبرى هقدر افهمهالك ساعتها
عائشه: موافقه
مصطفى: يلا بقا عشان نجهز كلنا
عائشه: فوريره
♡♡♡♡♡♡
وقبل ما يخرج مصطفى بص عليها بفرحه وسعاده وهو فى طريقه لغرفته وغرف اخواته الباقيين استرجع مشهد عائشه وهى فى حضنه
عائشه: انا بحبك يا مصطفى بحبك اووى
مصطفى فى عقله: لا لا عائشه بتحبنى ذى أخوها الكبير مستحيل يكون غير كده أكيد
حمزه: مصطفى مصطفى مصطفففففففى
مصطفى: ايه يخربيتك خرمت ودنى فى ايييه
حمزه: ايه يا عم انا عمال انا من الصبح سرحان فى ايه
مصطفى: لا لا مفيش حاجه
حمزه بضحك: ايه يا دفعه انت هتتكبر علينا من اولها ولا ايه
مصطفى بصله بقرف: دفعه ايه يا معفن انت امشى من قدامى
حمزه بجرى: حاضر يا دفعه
مصطفى: طب تعالى بقا
حمزه: والله خلاص كنت بهزر معاك
مصطفى: ابدا مش هعديهالك همسكك يعنى همسكك
حمزه راح على اوضته بسرعه ومصطفى وراه لحد ما وقعوا هم الإتنين على السرير
مصطفى: مش هسيبك
حمزه بصوت رقيق: كده ينفع يا بيبى اهون عليك
مصطفى: اه تهون انسى مش هسيبك
على دخول زهره الاوضه وهم فوق بعض
زهره: هيييييييييييه استغفر الله العظيم
مصطفى: اهدى يا ماما انتى فاهمه غلط
زهره: فاهمه غلط يا ولاد الكل….
حمزه بصوت رقيق: يا مامى