كريم : اهدى يا هيثم الدكتور قال العصبية وحشة عشانك وانت يا عمى خلاص اللى حصل حصل وبعدين احنا مقولنالوش يقتـ’لوه يعنى هيثم كان بس عايز ياخد حقه منه
بصلهم عاصم بغضب : استنى بقى اما يبلغ عنك وتعـ’فن فى السجن
هيثم بثقة : مش هيقدر يثبت عليا حاجة وأعلى ما فى خيله يركبه
سمية صحيت من النوم مخضوضة وخايفة حطيت ايديها على قلبها بخوف واتكلمت بصوت عالى صحى ليلى وندى
سمية : يا ليلى ليلى
جريوا على اوضتها بخوف
ليلى : ماما انتى كويسة ايه اللى حصل
ندى : مالك يا عمتو
سمية بخوف : فارس ابنى رنى على اخوكى شوفيه فين قلبى مش مطمن شوفيه فين بسرعة خليه يجى
ندى بخوف : اهدى يا عمتو هو اكيد كويس باذن الله
ليلى: مش بيرد عليا
سمية بخوف شديد: يعنى ايه مش بيرد قومى شوفيه فين اطلعى فوق يمكن يكون فى شقته قومى بسرعة
ليلى : حاضر
طلعت وخطبت على الباب حور كانت نايمة صحيت على صوت خبط الباب
حور : مين
ليلى : انا يا حور
حور بصيت للساعة لاقيتها تلاتة قلقت على فارس بسبب تأخيره
حور : فيه حاجه يا ليلى طنط كويسة
ليلى : هو ابيه هنا
حور : لا هو فى المستشفى كملت بخوف شديد
: هو فيه ايه هو كويس صح
سمعت رنة فونها دخلت بسرعة وهى مفكراه فارس وليلى دخلت وراها
حور : الو السلام عليكم
حور بخوف شديد وبكاء: بتقولى ايه
وقعت الفون من ايديها وهى خايفة بشدة ومنهارة من البكاء
ليلى بخوف: فيه ايه يا حور ابيه كويس صح
حور ببكاء وهى بتتكلم بصعوبة : فارس فارس حد ضـ’ربه وهو فى العمليات دلوقتي انا عايزة اشوفه خلينا نروح
خرجوا كلهم واتجهوا للمستشفى بخوف شديد على فارس
امام غرفة العمليات