حور ببكاء : انا قولتلك عايزة امشى قولتلك روحنى انا مش هروح المدرسة دى تانى خلاص ومش هدخل امتحانات انا مبقتش عايزة اعيش ليه كل الناس عليا
فارس بعصيية مفرطة: مية مرة اقولك ملكيش دعوة بكلام الناس بطلى تبقى ضعيفة اوى كدا واجهى متهربيش محدش فيهم يقدر يتكلم معاكى نص كلمة حتى المرة الجاية فيها قتـ’له فبطلى تعيطى وتأ’ذى نفسك بسبب الناس انا والله تعبت منك
حور : حتى انت بتتعصب عليا حتى انت اتغيرت بتصرفاتك معايا انا اصلا محدش بيحبنى ومحدش مهتم بيا
ندى بصتلها بشـ’ماتة واتكلمت بدلع
: اهدى يا فارس انزل اقعد معانا تحت حاسة ان الجو هنا مضايقك انزل واحطلك تتغدى
حور بغيرة شديدة وهى بتهمس لهنا
: حد يشيلى المحلول دا عايزة اقوملها هى شكلها وحشتها العـ’لقة اللى خدتها منى المرة اللى فاتت
هنا بهمس : اهدى الجو مش مستحمل خالص دلوقتي
فارس فونه رن
فارس : الو
: دكتور فارس عايزين حضرتك فى المستشفى
فارس بجدية وهو بيبص لحور عشان يشوف حالتها الصحية
: تمام جاى
بص لحور واتكلم بجدية: انتى كويسة
حور : اه
فارس: انا عندى شغل ضرورى فى المستشفى ولازم امشى خدى بالك منها يا مرات عمى
عزة : ماشى روح انت ومتقلقش مش هتوصينى على بنتى
فارس : عايزة حاجة
حور بغيظ : شكراً اما اعوز حاجه هجبها لنفسى مش عايزة من حد حاجه انا كبيرة وهعتمد على نفسى
كتم ضحكته على طفولتها بالعافية اتكلم بجدية
: هبقى ارن عليكى اطمن
حور بتوهان فى وسامته وحنيته : ماشى هستناك
فارس بأببتسامة: والله هبلة انا اللى جبته لنفسى ربنا يرحمك يا عمى
سابهم ومشى
سمية : يلا يا ندى انتى وليلى
كملت وهى بتبص لحور وبتتكلم بضيق
: ابقى خدى بالك من حفيدى اللى فى بطنك بالنسبالى اهم منك
ليلى : الف سلامه عليكي يا حورى هبقى اجاى اطمن عليكى بليل باذن الله
حور : ماشى يحبيبتى