فارس وهو بيقر’ب منها وهى بتبعد لحد اما لازقت فى الحيطة همس جنب ودنها
: يعنى اخاد كل حقوقى منك دلوقتي عادى
حور وهى بتحط ايدها على صدره بضعف غمضت عينيها قر’ب منها بحب كبير افتكرها وهى بتقوله ان كل حاجه حصلت ما بينهم مكنتش برضاها وانها ندمانة اتكلم بألم شديد
: مبقتش عايزاك يا حور بقيت بقر’ف منك
فتحت عينيها بألم شديد وهى بتبعده بقوة كانت هت’قع من على السلم بس مسك ايديها بخوف
: حاسبى يا حور
حور ببكاء : بقيت بتق’رف مني مبقتش عايزنى كنت سابتنى اق’ع وامو’ت ومكنتش تقولى الكلام دا
فارس بألم : اللى انتى حاسة بيه دا نقطة فى بحر اللى عيشته بسببك سنين
حور ببكاء وهى بتبص فى عينيه وبتتكلم بصوت عالى
: وانت دلوقتي بتعاقبنى قولى انك بتعاقبنى شوية وبعد كدا هتسامحنى قولى ان اللى قولته دلوقتي كان من ورا قلبك حتى لو هتكدب عليا بس طمنى بالله عليك متسبش قلبى كدا قولى انك مش هتسبنى يا فارس رد بالله عليك وقول اى حاجه متسبنيش للو’جع اللى انا حاسة بيه دا
بصله بجمود عكس اللى جواه هو بيتو’جع على عياطها اكتر منها
خرجت عزة على صوت حور
عزة بخوف : انتوا بتتخانقوا ولا ايه مالك يا حور بتعيطى ليه
فارس : انا طالع انام عشان عندى شغل بكرة الصبح يلا عشان مدرستك
حور بحزن : تمام