ساره بعدت عنه وقالت ( حمايا العزيز طلع ر’اجل لمؤاخذه)
ساهر ( انتي بتقولي اي وازاى تسمحي لنفسك تتكلمي عن ابويا بالشكل ده)ساره ب’غضب ( لان هو كده، وميستهلش مني غير كده، ابوك اللى انت بتدافع عنه ده، انا شوفته بعيني ب’يتحرش ببنت في اوضه نوم اختك ميار وكان هيضيعها لولا ستر ربنا وان لحقتها فالوقت المناسب)
ساهر ( كذابه)
ساهر ( انا كذابه، طيب اسمع بقى الكبيره، انه دخل عليه شقتى بنسخه المفتاح اللى معاه وكان عاوز…
ساهر رفع ايده ونزل بالقلم على وشها
( اخرسى، انتى كذابه، ابويا عمره ما يعمل كده)
ساره ( انت بتمد ايدك عليه علشان ر’اجل م’ؤرف زي ده ولما سمع كده انهار عليها ونزل فيها ض’رب لدرجه ان الناس اتلمت عليهم)
واحده واقفه وسط الناس قالت
( انت ازاى ت’ ضربها بالمنظر ده وخدت ساره في حضنها)
ساهر قرب منها وشدها من دراعها
( تعالي معايا وبص للست وقال ( دى مراتى وبأدبها ومحدش لي دعوه) وفعلا الناس كلها مشيت
ساهر ( يلا على البيت)
ساره ( اي بيت، البيت اللي فيه ابوك الم’ؤرف)
ساهر جز ع أسنانه ( متخلنيش افقد اعصابى عليكي تاني)
ساره ( اض’ربني ان شالله ت’موتنى، بس خلاص انا مش راجعه معاك تاني)
ساهر( يعنى اي)
ساره ( انت كذبنتي ومصدقتنيش ومن دلوقتى انت متلزمنيش) وسابته ومشيت
ساهر ( رايحه فين؟! )