ندى بأببتسامة: هو سيف ماله قولتلى هتقولى ومقولتليش
زياد بغيرة: انتى مالك مهتمة بسيف كدا ليه
طلعت من حضنه وهى بتبصله بغضب: قصدك ايه بالسؤال
زياد بضيق وهو بيسحبها لحضنه: مش قصدى حاجة وخليكى متبعديش
ندى بطفولة: انت مستفز وبارد
زياد: والله كل دا عشان سؤال سألته
ندى: عشان انت تفكيرك غلط سيف دا زى اخويا لولا سيف انا كنت هضيع كنت مش هلاقى حد اروحله
زياد بضيق وغيرة شديدة: يواه انتى مقدمكيش غير سيرة سيف
ندى: زياد هو انت بتغير من اخوك
زياد بغضب: انا اغير عليكى من ابوكى يا ندى متجبيش اسم اى راجل على لسانك انتى مش عارفه بتعملى فى قلبى ايه
ندى: لا انت بجد مش طبيعي
زياد: مش طبيعي عشان بحبك وبعشقك
ندى: لا عشان غيرتك دى مش طبيعية
زياد وهو بيقوم بضيق: تمام
ندى: رايح فين
زياد: خارج
قام وادها ضهره جريت عليه وحضنته من ضهره بقوة واتكلمت بصوت مخنوق: خلاص متسبنيش انا اسفة مش قصدى اضايقك يحبيبى والله
لفلها واخدها فى حضنه واتكلم بحنية مفرطة
: خلاص متزعليش انا اللى اسف
ندى بأببتسامة: طلعت بتزعل بسرعة على فكرة
زياد بحب وهو بيبص فى عينيها: يمكن عشان ببقى معاكى شبه الطفل