سيف وقتها حضنه: شكرًا يا صاحبى
زياد: انت اخويا يا سيف واوعى تفكر انى بجاى على اختى بالعكس انا بفكر على المدى البعيد وعارف ان اختى مش هتبقى مبسوطة كدا
فى المستشفى
صفاء بخوف شديد: بنتى بنتى كويسة
ندى: هو حضرتك مامت منار
صفاء: ايوا هى كويسة
ندى: متقلقيش هى كويسة دى الزيادة بس هيشلوها وخلاص
صفاء بخوف شديد: يحبيبتى يبنتى يا رب اشفيها يا رب
ندى فونها رن فبعدت شوية وكان زياد
ندى: الو السلام عليكم
زياد: وعليكم السلام انتى فين انا فى كليتك ومش لاقيكى
ندى: انا فى المستشفى
زياد بخوف شديد: ايه فى المستشفى ازاى انتى كويسة
ندى: متخافش انا كويسة بس واحدة صاحبتى تعبت وانا هنا معاها فى المستشفى بتاعت يوسف
زياد: طب انا جيلك دلوقتي
ندى: تمام
صفاء: هى تعبانة اوى
ندى: باذن الله هتبقى كويسة متقلقيش
صفاء: يا رب
زياد وقتها دخل
زياد: ندى انتى كويسة
ندى: انا تمام والله قولتلك صاحبتى يا زياد
صفاء: انت زياد ابن فاطمة صح