سيف كان سرحان فى حياة وفى كلام سارة انت مشفتش نفسك وانت بتبصلها كنت بتبصلها بطريقة عمرك ما بصتهالى
زياد: سيف
سيف: هاا
زياد: مالك وكمل بغمزة هى سارة وكلة عقلك لدرجة دى
سيف بتوهان: يا ريت يا ريت سارة
زياد: مش فاهم
سيف: مش لازم
زياد: سيف انت مبتحبش سارة
سيف: ايه اللى انت بتقوله دا يا زياد
زياد بجدية: سيف زى ما سارة اختى انت كمان اخويا فا لو فيه حاجه يا ريت تقول عشان لا تتعب نفسك ولا تتعبها
سيف بأستغراب: معقول انت نفسك زياد تفكيرك اتغير خالص عن زمان
زياد: يمكن عشان حبيت من قلبى
سيف بأببتسامة: ندى
زياد: تخيل مكنتش اعرف انى ممكن احب اوى كدا وبالسرعة دى
سيف: قولتلها
زياد: لسه
سيف: ليه دى مراتك
زياد: هقولها باذن الله المهم انت مالك
سيف: مفيش يا زياد
زياد: سيف اتكلم على اساس انى صاحب عمرك مش على اساس انى اخو سارة
سيف وهو بيسند ضهره على كرسى مكتبه: مش عارف يا زياد صورتها مش راضية تروح من بالى اما بشوفها قلبى بيدوق جامد ببصلها بطريقة مختلفة
زياد: هى مين دى
سيف: حياة البنت اللي اتبرعتلى بالدم