ندى وقتها نزلت وهى بتبصله بحب فمخدتش بالها من درجة السلم ووقعت
ندى بألم: اااه
زياد جرى عليها بخوف: ايه اللى حصل
ندى بدموع والم: ماخدتش بالى منها ووقعت
زياد: خلاص اهدى متعيطيش
ندى: بتوجعنى اوى
شالها بحنية مفرطة
ندى بخجل: زياد نزلنى
زياد: اسكتى يا ندى الله يهديكى
ندى: انا همشى عادى
زياد اتجاهلها ونزل بيها فضلت بصهله بحب وهو شايلها خد باله من بصتها ليه عملت نفسها بتبص الناحية التانية فى حركة خليت زياد يبتسم على طفولتها حاطها على الكنبة بحنية وراح جاب علبة الاسعافات
زياد: المرهم دا هيسكنلك الالم يوسف هو اللى جايبه
ندى: طب قوم اقعد على الكنبة بلاش قعدتك على الأرض دى
زياد بضحك: يستى هو انا والارض اشتكنالك فى حاجة
ندى: اصله مينفعش دا انت حتى ظبوطة
زياد بضحك: ظبوطة هو بعد ظبوطة دى انا اروح اقدم استقالتى فورا
ندى بضحك: هههههه والله عسل
زياد تاه فى ضحكتها وندى بصتله بخجل