على حجره ” براءه بغضب” قومى يا نور عيب كده
” فهد” حبيبتى دى طفله.. براءه.. اه طفله بس
مينفعش تقعد على حجرك ولازم تعرف ان ده عيب.. نور قامت وبدموع.. انا اسفه يا طنط
انتى زعلتى.. براءه.. لا يا نور بس عيب يا حبيبتى
وبصت لفهد.. على فكره البنت عاوزه تتعلم حاجات كتير.. لازم تعرف الصح من الغلط
فهد.. كله بشويش وبراحه
براءه.. بقولك يا نور يلا حبيبتى روحى العبى فى
الجنينه شويه.. وفعلا خرجت وهى بتجرى وفرحانه اوى
براءة قربت منه وقالت.. انت هتعمل ايه فى موضوع نور ده.. هى البنت هتقعد هنا على طول
ولا ناوى تعمل حاجه ” فهد” مش فاهم قصدك؟
براءه.. كلامى واضح وانت عارف اقصد ايه بالظبط ” فهد” انا شايف انك مبسوطه بوجودها معاكى وده مفرحنى اوى.. براءه.. طيب هتقعد بمناسبه ايه.. نفترض ان البنت حد سأل عليها
او حصل اى حاجه احنا مش عاملين حسابها وقتها بقى هتحصل مشاكل والله اعلم هنخرج منها ازاى
وبنرفذه.. مامتك مش طيقاها وده مخوفنى اكتر
” فهد بتجاهل” بقولك ايه انا خارج الجنينه اشوف
نور..براءه.. طيب وانا هقول لام فرحات تعملك نسكافية من اللى بتحبو وهطلع اقعد معاكم
وخرج فهد الجنينه.. أما براءه دخلت بنفسها تعمل
النسكافيه وبعد ما عملتو.. شافت اسرار خارجه
من غرفه نعمات وقالت.. ربنا يستر