فى الصباح صحيت مي ولاقت نفسها نايمة فى ح.ضنه بصت لملامحه وهى بتفتكر كلامه سرعان ما افتكرت اللى عمله فيها اتكلمت بغضب وصوت عالى جدا
: محموووووود
قام مفزوع : ايه مالك حاسة بحاجة انتى كويسة
مى بغضب : تقدر تقولى ايه دا
محمود : فيه ايه
مى: هو مش اللى ينام ينام بأدب
محمود بخبث : وانا عملت ايه يعنى وبعدين يعنى هى أول مرة
مي ضر..بته فى صدره بغضب : انت قلي.ل الادب
مسك أيديها بحب وهو بيبص لعينيها: انا اسف سامحيني
مي : عايزنى اسامحك
محمود بلهفة : اكيد اطلبى اى حاجه وانا هعملها
مي بدموع : رجعلى قلبى قبل ما يت…كسر بسببك رجعلى فرحتى اللى انت خافتها رجعلى ذكاريتنا الحلوة اللى اكتشفت ان كلها كذ.ب امحى من ذكارتى اليوم اللى حاولت تق..تلنى فيه وقتها هسامحك سكت ليه مش هتقدر صح انا برضوا مش هعرف اسامحك