عبد الرحمن : مجنونه استن….. ايممماااأااااااااااان حاااااسبى … ايمماااااااااااااااااااااااااااااان .
*****************************
عند زين وليليان
ليليان : زين خلاص بقا شيلى البتاعه اللى على عينى انا حاسه ان هاقع .
زين : حبيبى متخافيش انا ماسكك كويس ..وبعدين خلاص وصلنا .
ليليان : يوووة لسه كتير .
( زين شال الرباط من على عنيها وهى فتحت لقت نفسها قدام يخت كبير ومتزين بطريقه جميله … والمفاجأه مكتوب عليه).
ليليان بهمس : عشق الزين .
زين ضمها من ضهرها : امممم انا سميته عشق الزين …. اول ما شفته عجبنى اشتريته مخصوص ليكى وكتبت عليه عشق الزين .
ليليان : عشق الزين دى انا صح.
زين باسها من خدها : طبعا انتى ومفيش حد عشقى الا انتى…. انا اشتريته بعد شهر ما عرفتك وظبطته على مزاجى علشان يعجبك …و ملقتش احلى من الاسم دة .
ليليان : ياعنى انت هاتخطفنى هنا .
زين : امممم اسبوع لغايه معاد كتب كتاب مراد .
ليليان : اسبوع هانقعد هنا ولوحدنا .
زين : اممم لوحدنا ومحدش هايشوفنا ولا نشوف حد .. يالا تعالى اطلعك علشان نتحرك باليخت .
(زين اخد ليليان وفرجها على اليخت اللى مجهزو على اعلى مستوى كان كبير جدا وفيه كذا غرفه ومش ناقصه اى حاجه ).
ليليان : انا عمرى ما شفت كدة فى حياتى حتى على النت .
زين : معايا انا هاتشوفى كل حاجة … ادخلى جوة الاوضه دى هاتلاقى فستان فرح انا نقيته على زوقى .
ليليان : فستان فرح ؟.
زين : اممم البسى وتعالى هاحكيلك كل حاجة .
( ليليان دخلت الاوضه واتصدمت من الفستان المتعلق … لونه ابيض قصير جدا وضهرو كله مكشوف لا مفيش ضهر اصلا….. ومعاه الجزمه وكل اللى هاتستخدمه ).
ليليان : يانهار اسود دة فستان … وانا اللى فاكرك مؤدب يا زين طلعت قليل الادب … لا لايمكن البسه …. مش هاتلبسيه يا ليليان وتزعليه ياعنى هو بيحلم باليوم دة وانتى تيجى تبوظيه .